با گذشت سی سال از شکوهمند ترین انقلاب جهان ، و پس از 20 سال از حماسه هشت ساله خون و اتش ملت سر افراز ایران امروز کشور ما جمهوری اسلامی ایران درگیر شرایط خاص بین المللی و منطقه ایست که لزوم هوشیاری فرزندان این اب و خاک در نیروهای مسلح  را دوچندان می کند ، با بررسی دقیق توان نظامی دشمنان قسم خورده این اب و خاک به راحتی می توان دریافت که برای دفاع از اسمان مقدس ایران اسلامی هر چند با نوین ترین جنگ افزار های در دسترس ، سرمایه گذاری صرف بر روی نیروی هوایی و تاکید بر مشی رژیم گذشته بر رهگیری هوایی تهدیدات دشمن کاری بسیار عبث و بیهوده است ، از این رو در سالیان گذشته سرمایه گذاری هدفمند و نتیجه بخشی بر روی توانایی های موشکی نیرو های مسلح صورت پذیرفته است ، که علی رغم تمامی تحریمها با همت سرشار جوانان این مرز و بوم این سرمایه گذاری ها به بار نشسته و نیروهای مسلح ایران امروزه به عنوان یک قدرت موشکی در جهان شناخته می شوند .
با برگزیدن استراتژی مقابله موشکی ، قسمت اعظم دفاع در برابر تهدیدات هوایی دشمن به دست گردانهای پدافندی سپرده می شود ، شاید یکی از مهمترین حلقه های زنجیره در هم تنیده پدافند هوایی مجموعه هشدار زودهنگام و کنترل صحنه نبرد باشد  که این معنا تقریبا با رادارهای هشدار زود هنگام زمین پایه مترادف دانسته می شود.در این حوزه نیز مانند بسیاری از حوزه های دیگر هرچند تمامی تلاشها و توانمندی ها تحت الشعاع متانت بیش از حد ( شایدهم خوانده شود حفاظت بیش از حد ) نیروهای مسلح قرار گرفته است ، لیکن با رجوع به اسناد موجود و با ادله محکم می توان به حقایق افتخار امیز و اطمینان بخشی در مورد بکار گیری رادارهای پدافندی در ایران رسید ، انچه در ادامه می اید شرحی است بر یافته های مستدل و اثبات شده از توانمندی های هشداری پدافند در ایران.

کاشف به عنوان نخستین رادار  نسل جدید به نمایش در امده در سیستم نیروهای مسلح ایران شناخته میشود . کاشف یک نمونه از رادار پیشرفته چینی YLC-6 است که با تغییرات چشمگیری در داخل کشور ساخته میشود ، هر چند مشخصات بسیار کمی تا کنون در مورد این رادار افشا گردیده است لیکن با توجه به اندک اطلاعات موجود می توان تخمین های قابل قبولی را از مشخصات این سامانه بدست اورد ، رادار ار تفاع پایین پیشرفته  دو بعدی YLC-6 به عنوان یک رادار شناسایی کننده اهداف پنهانکار شهرت دارد این رادار نسل  جدید چینی قادر به شناسایی اهدافی با سطح مقطع .1 متر مربع در فواصل 40 تا 60 کیلومتری می باشد . برد نهایی این رادارباند اس برای اهدافی با سطح مقطع 3 تا 5 متر مربع احتمالا بین 100 تا 150 کیلومتر است ، تغییر مهم ایجاد شده در رادار کاشف در نمونه های ساخت داخل طراحی و ساخت گیرنده های جدا از فرستنده است که به این سامانه توانایی بالایی در شناسایی اهداف پنهانکار و مقابله با تدابر متقابل الکترونیکی می بخشد . گیرنده های دوقلو جداگانه کاشف با عث میشود تا تاکتیک منحرف ساختن امواج راداری که بیش از 70 درصد توانایی پنهانکاری هواگردهای پنهانکار را تشکیل میدهد عملا در برابر این رادار  نا کار امد باشد ، علاوه بر این این گیرنده ها می توانند به عنوان حسگرهای تشخیص فرکانسهای مشابه با رادار مادر عمل نمایند و بدین  طریق تولید هر گونه سیگنال با فرکانس شبیه به فرکانس رادار مادر با نیت اختلال در اردار کاشف  خود  به عاملی برای کشف هواگرد دشمن بدل خواهد گردید. شواهد حاکی از وجود دو نوع رادار YLC-6 در کشور می باشد که با نامهای کاشف 1 و 2 شناخته می شوند اما به دلیل عدم افشای اطلاعات از این رادار چینی و  نیز عدم افشای جزئیات تولید ان در داخل کشور  در مورد تفاوتها و کیفیت این دو نوع نمونه توان اظهار نظر قاطعی نمود.

رادار های تاکتیکی کاستا برای اولین بار در رژه روز ارتش در نوزدهم فروردین سال 1388 به نمایش در امدند ، رادار کاستا از جمله جدید ترین سیستمهای راداری ساخت روسیه است که می تواند در بیش از 150 کیلومتری 55 هدف پنهانکار را شناسایی نماید ، این رادار مشهور و پیشرفته در باند UHF به رهگیری اهداف می پردازد ، طول موج بلند این باند هرچند باعث خطای قابل توجه رادار در تخمین موقعیت دقیق اهداف می گردد اما اثرات مواد جاذب امواج راداری (RAM) و سطوح منحرف کننده و به دام اندازنده امواج رادرای را به حداقل می رساند ، عامل شهرت کاستا در واقع توانایی بالای این رادار برای شناسایی اهداف پنهانکار در محیط های الوده به جنگ الکترونیک است ، رادار کاستا نیز به عنوان یک رادار ارتفاع پایین با برخورداری از نشانگر های دیجیتالی اهداف متحرک می تواند اهداف در حال پرواز در ارتفاع بسیار پایین و یا اهداف قرار گرفته در پس زمینه های محیطی را شناسایی نمابد، در رژه فروردین ماه سال 1388 دو نوع از رادار کاستابه نمایش در امد ، نمونه های 2KE,2KE2 ، رادار کاستا در نمونه 22KE از یک بشقاب مرتفع با ارتفاع 14.5 متر از سطح زمین استفاده می نماید که این رادار را برای عملیات در مناطق نا هموار و حتی مناطق شهری به گزینه ای ایدال بدل می سازد ، اما نمونه 2KE از یک بشقاب پروانه ای شکل بهره می برد که بیش تر برای عملیات در نقاط هموار و کویری مناسب است ، نمایش هر دو گونه از رادار کاستا احتمال خرید این رادار در حجم گسترده را نیز به میزان بالایی تایید می نماید

NEBO-U , NEBO-SUV

دیگر رادار به نمایش در امده در رژه  نوزدهم فروردین سال 1388  رادار ارایه فازی نبو بود که در کنار کاستا  در صحن رژه حضور یافت .رادرا فول دیجیتال  و ارایه فازی نبو برای ردیابی انواع اهداف هوایی از جمله  هواگردهای پنهانکار و با اندازه کوچک همچون تهدیدات بالستیک ، موشک های کروز سرکوب دفاع هوایی ، و همچنین هوا پیما های پنهانکار طراحی گردیده است ، این رادار قادر است تا سطح مقطع  2.5 متری یک جنگنده معمولی را در صورت پرواز در ارتفاع بیش از 10000 متری در فاصله بیش از 340 کیلومتر کشف نماید ، نبو همچنین قادر است اهداف کوچک با سطح مقطع راداری .9  متر مربع را در فاصله بیش از 240 کیلومتری شناسایی نماید ، باند VHF که این رادار از ان برای کشف اهداف هوایی استفاده می نماید یک پتانسیل بالا برای افزایش توانایی این رادار در رهگیری اهداف پنهانکار می باشد ، اما با توجه به مقادیر اعلام شده توسط شرکت روس ابورون اکسپورت می توان حدس زد که این رادار توانایی کشف اهداف پنهانکار ( با سطح مقطع .25) را در فواصل 100 کیلومتری دارا می باشد . نبو از  یک مجموعه پردازنده پیشرفته استفاده می نماید که با استفاده از تکنیکهای جهش فرکانسی و تقویت ظرفیت اشباع  این رادار را به یک رادار پایدار در محیطهای شدیدا الوده به جنگ اکترونیک تبدیل می نماید.

GAMMA-DE , GAMMA-S1E

مرور اولین منبعی که خبر خرید نبو و کاستا را اعلام نمود  گوشه های دیگری از حقایق پدافند دفاع هوایی ایران را بازگو می نماید ،" میخاییل بارابانوف" در اولین شماره از " مسکو دیفنس بریف" در سال 2009 مقاله ای به رشته تحریر دراورد که به نقل از منابع رسمی و وزارت دفاع روسیه خبر از ورود رادار های کاستا ، نبو و گاما می داد ، خبر خرید رادار گاما را می توان در سخنان فرماندهاین نیروی هوایی نیز هنگامی که با اعتماد به نفس از امنیت اسمان ایران و شناسایی سطح مقطع های کوچکتر از 2. متر مربع را می دادند نیز جستجو  کرد ،  گاما در واقع یکی از پیشرفته ترین رادار های عملیاتی جهان می باشد این رادار ارایه فازی میتواند جسمی به اندازه یک توپ تنیس را در فاصله 240 کیلومتری شناسایی کند ، برد این رادار برای شناسایی جنگنده های پیشرفته نسل چهار به بعد به حدود 400 کیلومتر میرسد ، رادار گاما را به راحتی میتوان با رادارهای ساخت لاکهید مارتین که در صحرای نقب در فلسطین اشغالی نصب شده اند ( و فخر دفاع هوایی غرب به شمار می ایند )، مقایسه نمود. گاما و کاستا دو عضو لاینفک گردانهای S-300PMU3 و S-400  شناخته می شوند ، رادار ارایه فازی گاما یک رادار پر انرژی ارتفاع میانی – بالا محسوب می گردد که در طول موجهای دسی متریک به کشف اهداف می پردازد ، گاما حاصل اخرین تکنولوژی روز روسیه به عنوان یک رادار بسیار مقاوم در برابر جنگ الکترونیک شناخته می شود که توانایی کشف تهدیدات مدرن و فرا مدرن دارا می باشد. گاما را می توان گل سر سبد نیرو های پدافندی ایران دانست ، اگر روزگاری در دفاع از اسمان ایران تامکت یک مهره کلیدی و اساسی به حساب می امد امروز گاما در ساختار گردانهای پدافندی ایران همان نقش تامکت را در سالهای دور ایفا می کند ، رادار گاما در دونوع عرضه شده که این تفاوت این دونوع بیشتر در برد کشف اهداف نمایان میشود ، به دلیل عدم نمایش گاما هنوز نمی توان هیچ حدسی در مورد گونه های خریداری شده از این بیان نمود لیکن با توجه به تایید مقامات رسمی دفاعی روسیه ، ورود این رادار در سال 2007 و بعد از ان به کشور قطعی می نماید .

نتیجه گیری و نقد :
انچه ارائه گردید تنها بخشی از حقیقت بود که میشد به زبان مدارک و مستندات ارائه گردد ، انچه که می توان با اخبار نیمه موثق بدان دست یافت بسیار  گسترده تر از نوشتار بالا می باشد ، امروزه تقریبا به اثبات رسیده که رادار های اوبورونا یا پلویلانا  در گردانهای پدافندی ارتش مشغول به خدمت می باشند ،  همچنین پس از اعلام صریح فرمانده نیروی هوایی ارتش مبنی بر ساخت رادارهای با برد بیش از 1000 کیلومتر در کشور مستنداتی افشا شد که نشان از تولید تحت امتیاز رادارهای ضد پنهانکار تخصصی رزونانس-ان می داد ، گفته های دیگری نیز حاکی از ساخت رادار های تولید داخل و نصب اولین رادارهای هشدار زود هنگام بومی در اطراف پایگاه چهاردهم شکاری در مشهد  است،  اما نگارنده ترجیح می دهد به بیان قسمت اثبات شده شنیده ها بپردازد و نه به حدس و گمانها.
قطعا ساختار هشدار زودهنگام نیروی پدافند هوایی ارتش را می توان یک ساختار لایه لایه وبا تراکم بالا در هر لایه دانست در نفس این ساختار ایراد انچنان محکمی وارد نیست ، اما یا برای بقا پذیری این سیستمهای ارزشمند و مدرن نیز تدابیری اندیشیده شده ؟ حفاظت از یک پست رادار استراتژیک که قطعا یک هدف با اولویت بالا در نبردهای سنگین برای دشمن خواهد بود نیاز مند تدابیر مختلفیست که از جمله آنها می توان به نصب سامانه های پدافندی دوربرد ، نصب سامانه های حفاظتی کوتاهبرد برای هدف قرار دادن موشکهای ضد رادار ( همچون سامانه روسی فینیکس ) و ایجاد فریبدهنده های خاص در منطقه رادار ی و همچنین استفاده کامل از پدافند غیر عامل نام برد ، به راستی ایا این تدابیر به کار گرفته شده اند؟ پاسخ به این سوال نیاز مند یک بازدید رسمی از یک سایت راداری است که نه نگارنده و نه احتمالا هیچ کس دیگر در کشور اجازه همچین بازدیدی را ندارد ، لیکن با بررسی احتمالات می توان تا حدودی از برخی از این اقدامات اطمینان حاصل کرد ، برای مثال با بررسی چینش سایتهای پدافندی وگا ( که در داخل با نام القارعه شناخته میشوند ) می توان به این اطمینان دست یافت که امروز بیش از 80 درصد فضای اسمان کشور تحت پوشش این سامانه پدافندیست ، سامانه ای که قدرت خود را در سخت ترین شرایط ممکن در گرجستان اثبات نمود . علاوه بر این سامانه های پدافندی شهاب ثاقب و تورام-1 می توانند عنصر ارزشنمندی در حفاظت از از سایتهای راداری در برابر موشکهای کروز یا ضد رادار باشند ،لیکن  تمام تدابیر بالا  تا وقتی که با دلایل محکم تایید نشده باشند در حد احتمالات باقی خواهند ماند .
توان راداری قدرتمند یگانهای پدافندی ایران بیانگر انست که اگر در حوزه ای نیاز به تجهیزات احساس گردد ، این نیاز با قدرت و به بهترین نحو پاسخ داده خواهد شد ، توان پدافندی امروز نهاجا علاوه بر تک تک پرسنل قهرمان این نیرو تا حدود زیادی مدیون تدابیر امیر سرتیپ خلبان احمد میقانی فرمانده اسبق نیروی هوایی می باشد ، کسی که به واسطه بیان بخشی از اقتدار نهاجا بی رحمانه مورد تاخت و تاز اندیشه های رادیکال و معاندان نیروی هوایی قرار گرفت ، اما حقیقت بیانگر تدبیر و عظمت فرماندهی فرمانده کنونی قرار گاه پدافندی خاتم الانبیا( و یا به عبارتی نیروی پدافند هوایی ارتش)  است ، تاریخ قطعا از این افسر نیروی هوایی به نیکی یاد خواهد کرد.

سلام. نمیدونم یه مدتی دیگه دل و دماغ ندارم. ببخشید. فعلا نمیتونم مطلبی بذارم. تا بعد

ندا ای خواهرم!!!
آسوده بخواب که ما برادران و خواهرانت بیداریم و ادامه دهنده راهت.
به خدای آسمان ها و زمین سوگند به سرخی خونت قسم حتی نمیگذاریم قطره ای از خونت پایمال شود
انتقامت را خواهیم گرفت

بخواب ای خواهر نازم ندایم،

که روح پاک تو گردد صدایم،

تو که هرگز نبودی خار و خاشاک،

چرا افتاده ای اینگونه در خاک،

ندایم ای ندای سرزمینم،

صدای جاودان این زمینم

صدای تو شود داد دلیران،

ندای تو شود فریاد ایران

نمایشگاه نظامی بین المللی omsk 2009

سوخو-34 Fullback، تانک پرنده روسی

در خلال آخرین سالهای جنگ سرد، نیروی هوائی شوروی ترکیبی از جنگنده های بازدارنده و ضربتی را به خدمت گرفت که میتوان به Sukhoi Su-24 Fencer نمونه ساخت شوروی و کوچکترF-111 و تکمیل شده Su-17 Fitter که خود برگرفته از Su-7بود،‌ MiG-23BM  و MiG-27 که هردو نمونه برگرفته از MiG-23  بودند اشاره کرد. دکترین شوروی در خلال این سالها به شدت توسط جنگنده های پرشمار جدید و نوپای آمریکا و ناتو خصوصا توسط اسکادرانهای F-15 و F-16 به چالش کشیده شده بود . فقط در صورتیکه جنگنده های خط مقدم شوروی از قبیل MiG-29 و Su-27 پیروز نبردهای هوائی میشدند این امکان به جنگنده های ضربتی با مانور کمتر مانند Su-24, Su-17, MiG-23BM و MiG-27  داده میشد تا سالم از مهلکه عبور کرده و به اهداف خود حمله کنند. این خود دلیل آشکاری بود برای طراحان شوروی تا به فکر جایگزینی جنگنده های ضربتی خود با نسل جدیدی که قابلیت بقاء و توان عبور در هنگام رویاروئی نزدیک با F-16  و به ویژه با F-15 را داشته باشند بیفتند. طراحان شوروی از ایده به کارگرفته شده در طراحی کاکپیت Su-24  به صورت صندلیهای Side by Side بسیار راضی بودند. آنها معتقد بودند که اینگونه طراحی، فشار کاری زیادی را که در ماموریتهای طولانی مدت ضربتی به خلبانان وارد میشود را کاهش داده و باعث افزایش پایداری و کارائی در نقشهای ضربتی میگردد.

ایده طراحی Su-27IB  به عنوان جایگزینی برای Su-24 در سال 1983 پدیدار گشت و تغییرات در نظرگرفته شده شامل: کاکپیت side-by-side  با محیط (به طور محسوس) بزرگتر و بیشتر شبیه به یک بمب افکن بزرگتر، تغییر شکل و طراحی مجدد در قسمت جلوئی بدنه هواپیما و بزرگ تر شدن این قسمت بود. هدف اساسی از طراحی جدید، فراهم آوردن ارگونومیک بهتر برای پروازهای طولانی، پایداری و دوام بالا، فراهم آوری امکانات رفاهی بیشتر برای خدمه پرواز ازقبیل: دستشوئی / آشپزخانه کوچک جهت فراهم ساختن غذای گرم/ مکانی جهت استراحت خلبانان و صرفه جوئی در به کارگیری از سیستمهای نمایشگر پروازی در دو کابین مجزا (به صورت پشت سر هم) و در نتیجه پائین آوردن هزینه تولید. خدمه پرواز به راحتی میتوانند برای رفع خستگی در کاکپیت بایستند، خستگی عضلات خود را رفع کنند، در فضای وسیع کاکپیت دراز کشیده و استراحت کنند و در صورت نیاز از آشپزخانه جهت گرم کردن غذا استفاده کنند. همچنین برای رفاه بیشتر خلبانان در پروازهای طولانی دستشوئی در کاکپیت نصب گردیده است. از نکات جالب توجه در طراحی جدید، به کارگیری کابین (به طور کامل) تحت فشار بود که این امر باعث عدم به کارگیری ماسک در حین پرواز توسط خدمه میشد ( مگر در شرایط اضطراری و مانورها). درست مشابه با Su-25 Frogfoot ، کاکپیت Su-34  مجهز به پوشش حفاظتی با ضخامت 17 میلیمتر است تا خدمه پروازی و سیستمهای آویونیک را در برابر ترکش موشکها و گلوله ها محافظت نماید.

دسترسی خدمه به کابین به راحتی از طریق یک نبردبان مستقر در چرخ جلوئی امکان پذیر و صندلی خدمه از نوع K-36DM  با امکان عمل در شرایط صفر-صفر بود. همچنین سطوح آئرودینامیکی تثبیت کننده پرواز نیز از زیر بدنه حذف گردیدند. اولین پیش نمونه آزمایشی با نام T-10V-1 و با ماموریت ضربه زدن به عمق اهداف دشمن اولین پرواز خود را در 13 April 1990 به انجام رساند. در این پرواز خلبانان آزمایشگر عبارت بودند از: ایگور وتینتسیف و یوگنی رونوف. T-10V-1 از کاناردهای Su-30/Su-33 "Flanker-D"/Su-35 "Flanker-F" به جهت افزایش مانور، کاهش نیروی پسا و بهبود شرایط پرواز در ارتفاع پائین بهره میبرد. جنگنده جدید بسیاری از دیگر قسمتهای بدنه اش با خانواده بزرگ زیر مجموعه Su-27 یکسان بود. از جمله بال،‌ دم و موتورها. حجم داخلی 30 درصد نسبت به Su-27 افزایش پیدا کرده بود. آیا این همه نوآوری لازم بود؟ سیمونوف پاسخ میدهد که بلی. پیش نمونه آزمایشی Su-27UB  به فرماندهی نیکولای سادونیکوف پرواز آزمایشی را از مسکو تا اخوتسک به صورت رفت و برگشت انجام داد. هواپیمای او 16 ساعت در پرواز بود و در این مدت 4 بار سوخگیری هوائی با تانکرهای نیروی هوائی داشت، تمام سیستمها بدون کوچکترین مشکلی کار میکردند اما چهره به رنگ خاکستری درآمده خلبان آن هنگام پائین آمدن از کاکپیت تنگ مرکب خود گواه این بود که او بسیار خسته است. آنها به نظر نمیرسیدند که توانائی درگیری با دشمن را بعد از این پرواز طولانی داشته باشند.

بخش مرکزی داخلی جهت همسازی با حداکثر وزن 45 تن تقویت گردید. چیزی در حدود 28 تن بیشتر نسبت به Su-27. میخائیل سیمونف سرپرست پروژه Su-34: حداکثر وزن بارگیری شده Su-34 به رقم قابل توجه 45.1  تن بالغ میشود که قابل مقایسه با تانکهای T-90S و T-80U است! قابلت مانور و قدرت خوفناک Su-34 نام دیگری به غیر از تانک پرنده را به ذهن خطور  نمیدهد. Su-34 دارای حداکثر سرعت 1.8 ماخ میباشد که در حقیقت از Su-30 کمتر است. این موضوع  (شاید) حیرت انگیزی نیست زیرا Su-34 برای حمله به جنگنده های دشمن و ماموریتهای بازدارندگی هوائی طراحی نشده است. در صنایع هوائی سرعت زیاد و قیمت زیاد همواره دست به دست میشود. یک جنگنده با امکان سرعت زیاد نیاز به سوخت  و تجهیزات اضافه دارد، از جمله تجهیزات سوختگیری هوائی. در نتیجه قیمت بیشتری را کارخانه سازنده و مشتری متحمل خواهند شد. Su-34  برای حمل مهمات زیاد برای اهداف از قبل تعیین شده، نابودی دقیق اهداف و عملیات گریز موفقیت آمیز و درامان ماندن از شکاریهای رهگیر دشمن طراحی گردیده. 2 دستگاه موتور پرتوان AL-31FM1 ساخته شده توسط شرکت معروف سالیوت با توان تولید کششی بالغ بر 13.5 تن قدرت بسیار مناسبی را به این جنگنده نوظهور میبخشند.همچنین از بنا به گفته یوری یلیسیف، CEO شرکت سالیوت، طول عمر و زمان سرویس دوره ای موتورها به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کرده است. در نتیجه Su-34  به اندازه کافی سریع است که ماموریت خود را به انجام برساند. این یک موفقیت قابل توجه برای هواپیماهائی در این کلاس به حساب میاید.

Su-34 مجهز به سیستم سوختگیری هوائی و سیستم کارامد و به کارگرفته شده در Su-24 به نام Sakhalin UPAZ-1A است که امکان ایفای نقش تانکر سوخت رسان را به جنگنده های دیگر فراهم میسازد.  بنا به اظهارات سیمونوف، یک هواپیمای جنگی در شرق دور روسیه گاها 7 روز طول میکشد تا به تاجیکستان برسد! به خاطر اینکه فرودگاههای بین راه بیشتر اوقات به خاطر شرایط بد جوی تعطیل میشوند، سوخت به موقع تحویل نمیشود و خلبانان زمان کافی برای استراحت ندارند، اما خدمه Su-34 هیچکدام از مشکلات نامبرده شده را ندارند.

دیگر امکانات Su-34 شامل رادار آفندی آرایه فازی multimode ، سیستم هدفیابی داخلی  IRST/TV/laser نگاه به جلو، سیستم کنترل آتش و رادار هشدار دهنده انتهای هواپیما و سیستم دفاعی داخلی jammer. طراحی رادار به عهده Leninetz و توسعه سیستمهای الکترواپتیکی به عهده Ural و Geofyzika گذاشته شد. Su-27IB  مجهز به سیستمهای تسلیحاتی دیجیتالی بسیار پیشرفته بود از جمله بکارگیری نمایشگرهای شیشه ای در سطحی وسیع. این گونه تقلید ، دو دهه قبل در F-111D های آمریکائی مشاهده شده بود. گستره وسیعی ازتسلیحات شمال بمبهای هدایت شونده و سقوط آزاد، راکتها و موشکهای هوا به زمین و موشکهای هدایت شونده هوا به هوا برای Su-34 پیش بینی شده از جمله: Kh-29  و S-25LD مشابه ماوریک، بمب هوشمند الکترواپتیکال KAB-500Kr ،‌ بمب هدایت لیزری KAB-500L ، بمب الکترواپتیکال/ دیتالینک KAB-1500TK مشابه GBU-15 ، موشکهای دورایستای Kh-59  مشابه AGM-142، موشکهای ضد کشتی Kh-31 و Kh-35 و همچنین موشکهای ضد رادار Kh-31R . غلافهای راکت B-8M1  برای راکتهای S-8 و غلافهای راکت B-13L برای راکتهای S-13  جهت ماموریتهای پشتیبانی نزدیک استفاده میشود. تسلیحات دفاعی شامل توپ 30 میلیمتری GSh-301 ، موشکهای هوا به هوای R-73 Archer WVR و موشکهای هوا به هوای R-27 BVR  میباشد. Su-34 حداکثر توان حمل 8 تن مهمات را داراست و دارای 12 مقر حمل سلاح و تجهیزات میباشد.

همانگونه که ذکر گردید اولین پیش نمونه آزمایش با نام T-10V-1  در آوریل 1990 به پرواز درآمد و در طی ماههای بعد به انجام تمرین سوختگیری هوائی دست زد . این نمونه در سال 1992 برای اولین بار به معرض نمایش عمومی درآمد.  دومین پیش نمونه آزمایشی با نام T-10V-2  در سال 1993 با به کارگیری بالهای Su-35 همراه مقرهای اضافه، مخازن سوخت داخلی وسیعتر و برامدگی انتهای بدنه طویلتر و ارابه های دوگانه پشت سرهم ساخته شد. نمونه T-10V5 در اوایل سال 1994 پرواز کرد و به Su-34 تغییر نام داده شد. بازی با کلمات در جهت نشان دادن جانشینی برای Su-24.  این پیش نمونه آزمایش با رنگ استتار غیر معمول سبز/ آبی و با نام "Su-32FN"  در نمایشگاه هوائی 1995 پاریس با ماموریت جنگنده ضربتی و گشت دریائی به نمایش درآمد (F= Fighter , N= Navy). دو فروند Su-34 دیگر در سالهای 1996 و 97 تولید شدند و در نمایشگاه هوائی 1997 پاریس با مجددا نام "Su-32FN" به نمایش درآمدند. در نمایشگاه هوائی ماکس 1999 نام این جنگنده ها به Su-34MF  تغییر پیدا کرد (MF for MnogoFunksionalniy, multi-function).
به دلیل شباهت زیاد قسمت دماغه Su-34 با پلاتی پوس، که به نوعی یادآور SR-71 میباشد نام Platypus بر روی آن گذاشته شد در حالیکه ناتو نام Fullback را برگزیده بود. درحالیکه Su-32FN  و Su-32MF/34  اساسا از لحاظ بدنه برگرفته از T-10V-5 میباشند اما بنا به گزارش برخی منابع تفاوتهای زیادی در نوع ماموریتها و آوینیک دارند و باید به طور جداگانه مورد بررسی قرار گیرند.

در یک مقایسه بین بدنه Su-32/34  با رقبای غربی،‌ Su-32/34 با 12 تن سوخت داخلی بین Boeing F-15E  و F-111  از لحاظ شعاع رزمی و میزان مهمات بارگیری شده قرار میگیرد، همچنین میزان چالاکی آن از F-15E کمتر اما از F-111 بیشتر و حداکثر سرعت آن از هر دو نمونه آمریکائی کمتر است اما مشابه هر دو نمونه آمریکائی دارای قابلیتهای فراوان جهت نفوذ در ارتفاع پست به مناطق حساس دشمن ( توسط رادار تعقیب عوارض زمینی TFR) میباشد. بر خلاف F-15E با غلاف LANTIRN TFR و F-111  با سیستم APQ-171 TFR، جنگنده Su-32/34  از یک رادار آرایه فازی با قابلیت TFR استفاده میبرد که این ایده اولین بار فقط در رادار فازی APQ-164 در B-1B بکار گرفته شده بود. ماموریتهای اصلی جنگنده چند منظوره Su-32MF/Su-34  نفوذ به عمق مراکز حساس دشمن (در فواصل دور) و بمباران دقیق اهداف ، ایفای نقش بازدارندگی در میدان نبرد، پشتیبانی نزدیک هوائی است که در حال حاضر این ماموریتها را برای روسیه Su-24  و F-15E  برای آمریکا و F-111برای استرالیا انجام میدهند. سیمونف در این باره میگوید: Su-34 قادر است با موشکهای هدف یاب زیر صوت و مافوق صوت و بمبهای هدایت شونده، اهداف مستحکم و به خوبی استتار شده را تا فواصل 250 کیلومتر نابود سازد. کارخانه سازنده Su-34  مدعی شده است که Su-34 برای پیروزی در درگیریهای هوائی با F-15, F/A-18 ، Eurofighter Typhoon طراحی شده است، به نظر میرسد روسها در حال برطرف کردن ضعف بزرگ جنگنده های ضربتی خود که همانا نداشتن توان کافی و درماندن در نبردهای هوائی است میباشند ( Su-7/17/24، Mig-27). روسها ادعا میکنند که رادار آرایه فازی Leninets V-004 آنها بسیار مشابه با رادار APQ-164 است و توان تولید 15 را داراست. همچنین Su-34 در برامدگی طویل انتهائی بدنه خود مجهز به رادار دید- عقب V005  میباشد که فضای پشت سر هواپیما را بو خوبی پوشش میدهد.

بنا به گفته روسها. برد رادار Su-34 برای اهداف بزرگ سطحی بین 200 تا 250 کیلومتر، امکانات نقشه برداری زمینی 150 کیلومتر،‌برای اهداف هوائی 90 کیلومتر است. سیستم ناوبری داخلی بوسیله یک دریافت کننده GNSS (گلوناس) همراهی میشود. Su-32/34  مجهز به یک پنل عایق بزرگ مدور در بالای بدنه خود میباشد که فقط از نظر مکان و ابعاد میتواند یک آنتن ارتباطات ماهواره ای باشد است. Su-34 مجهز به سیستم ایمنی فعال با عناصر هوشمند مصنوعی است. این سیستم هواپیما را قادر میسازد تا هر مانوری را در نبردهای هوائی مدیریت کند و بر بالای "نوک درختان" و یا در ارتفاع پست با حداکثر سرعت 1400 کیلومتر بر ساعت پرواز نماید. Su-34  همچنین قادر به پرواز در حالت TERCOM ( عبور از موانع غیر مترقبه و از میان مناطق پدافند ضدهوائی دشمن میباشد). واحد آویونیک مشتمل بر کامپیوترهای پیشرفته، بردهای حافظه، نمایش دهنده های چند منظوره رنگیاست. datalink دیجیتالی به کار گرفته شده قادر به به هنگام سازی مختصات اهداف در هنگام پرواز و یا توسط هواپیما- به هواپیما میباشد. میتوان مختصات و کلیه برنامه های لازم برای یک عملیات را از لحظه پرواز تا فرود به 2 دستگاه کامپیوتر مرکزی بارگیری نمود. هواپیما به طور اتوماتیک در هر مختصات بارگیری شده یا زمان وارد اوردن ضربه به طور اتوماتیک سوئیچ میشودو عمل مینماید در نتیجه خلبان نیتواند دستانش آزاد باشد و یا خود را درگیر دیگر مراحل عملیات نماید. خلبان در سمت چپ و ناوبر/ اپراتور تسلیحات در سمت راست مینشینند.
Datalink توسط فرمان هواپیما، ایستگاه زمینی، کشتی هدایت میشود و در صورتیکه دید کم باشد با ارتباط ماهواره ای منطقه پوشش افزایش پیدا میکند.


سیستم های محافظتی شامل یک دریافت کننده هشدار راداری، بسیار شبیه به دریافت کننده دیجیتال SPO-32 / L150 Pastel که در Su-27/30 بکار رفته،‌ سیستم هدشدار دهنده نزدیک شدن موشک، غلاف KNIRTI SPS-171 / L005S Sorbtsiya-S  جمر دفاعی باند H/I  (بر طبق گزارشات) مستقر در نوک بالها است. این سیستم نمونه تکامل یافته ای از jammer توسعه داده شده برای Backfire C است. برخلاف بیشتر غلافهای jamming غربی، این مدل به صورت دوگانه و نگاه به جلو و عقب برای حداکثر تاثیرگذاری jamming طراحی گردیده است. Su-32MF/34به خاط میزان سوخت بیشتر،  آویونیک بسیار پیشرفته، قابلیتهای تحسین برانگیز رادار تعقیب عوارض زمینی، راحتی بیشتر خدمه پرواز و میزان مهمات بیشتر قابلیت نفوذ و ضربه زدن به اهداف دشمن را میتواند بهتر از Su-30MKI  و Su-30MKK/MK2  به انجام برساند. Su-34 با مخازن سوخت استاندارد میتواند تا 3000 کیلومتر و با مخازن سوخت کمکی تا 4000 کیلومتر را طی کند. متخصصین روسی آنالیز تمام نبردهای کوچک، درگیریهای هوائی Supersonic، سیستمهای ECM، جستجوهای راداری و حرارتی و ترکیب شده با موشکها را انجام داده اند. درسهای گرفته شده از علل سقوط های هوائی نشاندهنده این است سیستمهای حفاظتی خدمه Su-34 ، چهارصد درصد موثرتر از دیگر هواپیماهای جنگی مشابه هستند! این جنگنده برای خدمت در 30 تا 40 سال آینده به تازگی وارد نیروی هوائی روسیه شده و بنا به گفته منابع روسی Su-34 در آینده به هیچ کشوری صادر نمیشود.

مقدورات و قابلیتها:

تعداد خدمه: 2
طول: 23.34 متر
فاصله دو نوک بال: 14.7 متر
ارتفاع: 6.09 متر

حداکثر مهمات قابل حمل: 8000 کیلوگرم
حداکثر سرعت در سطح دریا: 1,400 کیلومتر بر ساعت (بدون مهمات)
حداکثر سرعت در ارتفاع بالا: 1,900 کیلومتر بر ساعت (بدون مهمات)
سقف پرواز: 15000 متر (بدون مهمات و بار اضافه)
شعاع عملیاتی: 100 کیلومتر
حداکثر برد (بدون سوخت گیری هوائی): 4000 کیلومتر
حداکثر زمان پرواز (بسته به خلبان): 10 ساعت
حد شتاب G (عملیاتی): 9
نسبت کشش به وزن: 0.68

منابع:
Sukhoi
airware.ru
Air Power Australia
"??? ???????"  مورخه های 06/09/01 و 06/12/19

تصویری جالب از رشد چشمگیر انواع سیستمها و مقدورات در Su-32/34

Leninets B005 پیشرفته ترین نوع رادار تهاجمی آرایه فازی است که برای یک جنگنده
روسی ساخته شده و بسیار مشابه رادار APQ-164  بکارگرفته شده در B1-B است

کاکپیت وسیع و مجهز به نمایشگرهای رنگی

آمریکا در نظر دارد تا با فروش "بمب های بتن‌شکن " به کره جنوبی، قابلیت حمله به تجهیزات زیرزمینی کره‌شمالی را برای این کشور فراهم آورد.

یکی از مقامات وزارت دفاع آمریکا درحالیکه نامش فاش نشد به خبرگزاری فرانسه اعلام کرد: واشنگتن اخیرا فروش بمب های GBU-28 (بتن‌شکن) که در طول جنگ 1990 و 1991 خلیج فارس برای ویرانی مراکز فرماندهی زیرزمینی عراق استفاده می‌شد، به تصویب رسانده است.
خبرگزاری یونهاپ کره جنوبی گزارش داد که این بمب‌های بتن شکن که با اشعه لیزر هدایت می شوند قرار است بین سالهای 2010 و 2014 به کره جنوبی تحویل داده شود.
این خبرگزاری در ادامه افزود: آمریکا اعلام کرده است، درصورتی که جنگی به وقوع بپیوندد، کره جنوبی می تواند با استفاده از جنگنده های خود، بمب های بتن شکن را حمل کرده و تجهیزات زیرزمینی کره شمالی همچون تجهیزات هسته ای و نظامی این کشور را مورد هدف قرار دهد.
ژنرال "والتر شارپ "، یکی از مقامات ارشد آمریکایی در کره جنوبی در ماه آوریل اعلام کرد که کره شمالی صاحب بزرگترین توپخانه جهان است و به همین منظور کره جنوبی به دنبال جذب حمایت از سوی ارتش آمریکا است و بیش از 600 هزار نفر از ارتش کره جنوبی به حمایت 28 هزار و 500 تن از ارتش آمریکا در تلاش هستند تا تهدیدهای ارتش 1/1 میلیون نفری کره شمالی را دفع کنند.

Gripen  های سوئدی اولین خون را ریختند

نیروهای مسلح سوئد با پرداخت خسارت به یک مزرعه دار سوئدی موافقت کرد. در پی انجام مانور گریپنهای نیروی هوائی سوئد در شمال این کشور و در ارتفاع 50 تا 100 متر مزرعه دار مذکور 31 جوجه خود را بر اثر ترس از دست داد. نیروی هوائی سوئد مجبور به پرداخت 775 دلار در این رابطه گردید

تقدیم به دوست خوبم Saviour-Hitler

خلبان برجسته Hermann Graf (با 212 پیروزی هوائی) و Willy Messerschmitt طراح و تولید کننده ارشد هواپیما

Adolf Galland در حال گوش دادن به توضیحات Werner M?lders پس ازیک نبرد هوائی . فرانسه  سال 1941

برادران Huijgens ، در لوفت وافه به عنوان خدمه پرواز خدمت میکردند. بر خلاف معمول ، ریش و سبیل آنها به عنوان نوعی معیار قابل پذیرش درجنگ جهانی دوم نشان داده شده است

سه خلبان آلمانی

دوم از چپ Muchenberg و دوم از راست Wilhelm-Ferdinand Galland است.

جشن ده هزارمین ماموریت افسران گروه پروازی KG55 . سال1943

هواپیمای نامتقارن Blohm & Voss BV-141 : (توضیح اینکه ... این هواپیما حاصل طراحی دکتر Richard Vogt بود . او اعتقاد داشت که بهترین راه برای دید همه جانبه و کافی برای یک هواپیمای اکتشافی ساخت هواپیمائی است با بدنه نامتقارن که کابین خدمه بر روی بال راست قرار بگیرد.همچنین نصب کابین درچنین محلی سبب حذف گشتاورملخ  که دردسرعمده ای درهواپیماهای ملخی بود میشد. جمعا" 13 فروند از این هواپیما ساخته شد و هیچگاه هم به مرحله عملیاتی نرسید .)

هواپیمای Me109-G در حال تغییر رنگ برای استتار زمستانی

بمب افکن سنگین Me 264   . سال 1942

یک هواپیمای غنیمتی انگلیسی Vickers Wellington در خدمت نیروی هوائی آلمان

واپیمای me 262

اولین زیردریایی اتمی برزیل 12 سال دیگر پدیدار می شود

برزیل می تواند اولین زیردریایی اتمی خود را 12 سال بعد بسازد. این مطلب را روز دوشنبه خبرگزاری برزیلی "استادو" به نقل از منابعی آگاه در نیروهای دریایی کشور اطلاع داد.
طبق اطلاعات دریافتی، تصمیم به ساخت پایگاه جدیدی برای ناوگان زیردریایی برزیل در یکی از جزایر اتخاذ شده است. در همانجا نیز قرار است بزرگترین کارخانه کشتی سازی کشور برای تولید کشتی های معمولی و زیردریایی اتمی ایجاد شود.
در مرحله اول، از سال 2010 نیروی دریایی برزیل چهار زیردریایی دیزلی "اسکورپن" بر اساس مجوز دریافتی از فرانسه خواهد ساخت. توافقنامه مربوطه بین دو کشور اواخر سال 2008 امضا شده بود.
سپس برزیل با تسلط یافتن بر فناوری ساخت زیردریایی های فرانسوی، از جمله زیر دریایی های دارای ساختمان با مقاومت بالا، تجربه لازم برای ساخت اولین زیردریایی اتمی را بدست خواهد آورد.
در صورت موفقیت آمیز بودن روابط برزیل و فرانسه در زمینه فناوری های نظامی، برزیل می تواند به اولین کشور آمریکای لاتین تبدیل شود که دارای زیردریایی اتمی ساخت خود خواهد بود.