سفارش تبلیغ
صبا ویژن
درباره
سهیل[54]

توضیحاتی درباره مسائل نظامی
ویرایش

مطالب پیشین
آرشیو مطالب

ویرایش

لوگوی دوستان
امکانات دیگر


در سال 1956 پیشرفتهای مداوم و مستمر در عرصه سیستمهای راداری کنترل و مراقبت پرواز و همچنین هشدار زود هنگام باعث شد تا این رادار ها به صورت هوابرد ( درقالب هواپیما ها) ظاهر شوند. اولین هواپیمایی که این نقش را بر عهده گرفت هواپیمای E_1 شرکت گرومن بود که در خلال سالهای 1954 تا 1961 ای وظیفه را برعهده داشت.


جانشین E-1 هواپپیمایی بود به نام E 2 باز هم از شرکت گرومن که اولین هواپیمای ناوپایه ای بود که از اول برای به عهده گرفتن نقش کنترل و هشدار زود هنگام هوایی در تمامی شرایط آب و هوایی طراحی شده بود. این هواپیمای دو موتوره دارای 5 نفر خدمه و یک دیش رادار گردان به قطر 25 فوت میباشد که این دیش در بالای بدنه نصب شده.


 

این پرنده کنترل میدان نبرد و هشدار زود هنگام را در تمامی شرایط جوی برای فرماندهان ناو گروه و افسران ستاد فرماندهی فراهم میاورد. انواع ماموریت های این هواگرد شامل هدایت سطحی, رهگیری (راداری) هوایی و کنترل عملیات های آفندی و پدافندی از طریق آسمان و کنترل ونظارت بر عملیات پوشش نزدیک هوایی و مدیریت جنگ در لحظات بحرانی و هدایت هوایی عملیات جستجو و نجات و در نهایت رله ی ارتباطی میباشد.


 


این هواپیما یکی از اجزای اساسی در قسمت هوایی ناو گروه میباشد که با رادار کامپیوتریش قادر به تشخیص خودی از خصم و نظارت بر تحرکات دشمن در منطقه و نیز آنالیز شرایط و تهدیدات بالقوه برای ایفای هر چه بهتر نقش اخطار زود هنگام و کنترل شرایط جنگ میباشد.


اما روند کاری این هواگرد چگونه بود و در چه عملیاتهایی حضور پیدا کرد ؟

از آغاز ورود به خدمت این هواپیما در سال 1961 این پرنده حکم چشم تیز بین ناوگان را داشت و جنگ ویتنام اولین تجربه آن به شمار می آمد. در عملیات دره الدورادو ( حمله به تاسیسات پدافندی لیبی ) این هواپیماها وظیفه کنترل و هدایت مستقیم جنگنده های تامکت نیروی دریایی را بر عهده داشتند. در این عملیات که در سال 1986 به وقوع پیوست این هواپیما نقش بی بدیلی در نجات دادن دوفروند تامکت از خطر دو سوخوی لیبیایی داشتند.


بعد از آن و در اوایل دهه 1990 این هواپیما عازم خاور میانه برای شرکت در عملیات طوفان صحرا (جنگ اول خلیج فارس) شد و به خوبی از پس وظیفه ی خود در فرماندهی و کنترل هوایی نیروهای متفقین بر آمد. با فرماندهی مستقیم حملات زمینی و گشتهای هوایی در اولین روزهای این جنگ 2 فروند جنگنده F_18 نیروی دریایی ایالات متحده توانستند به کمک E_2 دو فروند میگ 21 عراقی را که قصد غافلگیر کردن آنها را داشتند سرنگون کنند. در ادامه همان سالها این هواپیماها وظیفه ی نظارت بر نقاط پرواز ممنوع در شمال و جنوب عراق را بر عهده گرفتند.


 

پس از جنگ اول خلیج فارس این پرنده ها عازم جنگ بالکان شدند و در آنجا وظیفه هدایت جنگنده های کشورهای عضو پیمان ناتو را بر عهده گرفتند که شامل درگیری های نزدیک یا داگ فایت هم میشد. جنگ بعدی این هواپیما عملیات آزاد سازی عراق سال 2003 بود که مهمترین وظیفه این پرنده نظارت و کنترل چندین عملیات تهاجمی و پوشش نزدیک هوایی بود.


 

در تمامی این مدت E-2 ها به صورت موثری چه در ایالات متحده و چه در سایر نقاط و کشورهای جهان در عملیات علیه قاچاقچیان مواد مخدر حضوری موثر داشتند.

اما انواع مدل های این پرنده عبارتند از:

مدل A :

این مدل که مدل اولیه به شمار می آید اولین پرواز خود را در تاریخ 19 آپریل 1960 با شماره سریال (148147) انجام داد و پس از پشت سر گذاشتن تستهای پروازی با موفقیت با سفارش اولیه حدود 59 فروند وارد خط تولید شد. در سال 1964 اولین سری این هواپیماها در قالب اسکادران VAW_111 به دو ناو هواپیمابر USS Ranger و USS KithyHawk تحویل شدند و همان طور که اشاره شد در سال 1965 اولین نسخه های آن در جنگ ویتنام شرکت نمودند و به طور عملی مورد آزمایش قرار گرفتند.


 



در سال 1968 برنامه توسعه دو نسخه دیگر از این هواپیما شروع شد چون بعضی قطعات و لوازم آن( در سری A ) چندان قابل اطمینان نبودند و این برنامه به خلق نمونه های B و C منجر شد.

مدل های B و C :

در سال 1975 تعداد 51 فروند از مدل A رادار AN/APS 120 را دریافت نمودند و به استاندارد مدل B رسیدند. اما بعدا دو نمونه از مدل A برای ایجاد تغییرات جهت دستیابی به استاندارد C به کار گرفته شدند که سرانجام در اواخر سال 1972 خط تولید E_2 C راه اندازی شد.



برخی از ویژگی های این استاندارد عبارتند از ابزار پروازی و راداری بهتر همراه با موتور های پرقدرت تر که کمک شایانی در افزایش سطح ایمنی پرواز این پرنده دارد. اولین نمونه های این مدل در سال 1974 به نیروی دریایی تحویل داده شدند. اما چندسال بعد در سال 1982 به شرکت گرومن پیشنهادی مبنی بر ارتقای این پرنده انجام گرفت و این پرنده E_2 C update نامگذاری شد و از سال 1985 به بعد 100 فروند از این نوع تحویل نیروی دریایی ایالات متحده شد که البته هر سه نمونه B و C و C update دارای وسایل سوختگیری هوایی میباشند.


 



برای عقب نماندن از شرایط روز دنیا E-2C دو مورد ارتقای اساسی را تجربه کرد:

1- ارتقا به مدل E_2C group II و برنامه مدرنیزه کردن رادار (RMP)

این برنامه ها دارای این ویژگی ها بودند:

- ارتقای برد راداری ( افزوده شدن 40 درصد بر برد آن)

- قابلیت ردیابی پیشرفته زمینی

- رنگ آمیزی بدنه



 





- سیستم انتقال اطلاعات تاکتیکیJoint Tactical Information Distribution System  JTIDS و Global Positioning System GPS و ارتباط صوتی ماهواره ای.

2- برنامه Hawkeye 2000 که شامل نصب و ارتقای کامپیوتر ماموریت Mission Computer Upgrade MCU و قابلیت درگیری مشترک Cooperative Engagement Capability (CEC و سیستم اقدامات پشتیبانی الکترونیک Electronic Support Measures (ESM که توان عملیاتی این پرنده را در محیط پر خطر پیش بینی شده برای قرن 21 افزایش خواهد داد.



MCU قابلیت کشف و تعقیب اهداف متحرک را افزایش خواهد داد که این امر در همکاری با سیستم CEC. به وجود خواهد آمد.

CEC توان درگیری این پرنده را با نیروهای سطحی به طور قابل ملاحظه ای افزایش میدهد.( E_2 اولین پرنده در ارتش آمریکا است که به این سیستم مجهز شده)

E_2 های مجهز به سیستم CEC پرنده هایی کلیدی برای نشانه گیری سریع برای سیستم کنترل آنش AEGIS میباشند که به صورت خارق العاده ای برد مفید موشک های استاندارد (SM-2). را افزایش میدهند.

برنامه مدرنیزه کردن رادار پروژه رادار نمایش پیشرفته را توسعه میدهد به طوری که حاصل آن برای این هواگرد دید روی خط افق over-the-horizon و اکتشاف اهداف زمینی overland detection, و تعقیب تا ناوگروه tracking to the battle group خواهد بود که البته تزویج آن با برنامه CEC این پرنده را کاملا در نقش نمایش موشک بالستیک Theater Ballistic Missile و دفاع ضد موشک کروز Cruise Missile Defense (TBMD/CMD ظاهر خواهد کرد.



این قابلیت پیشرفته تعقیب در ترکیب با سیستم کنترل آتش AEGIS و موشکهای ارتقا یافته استاندارد (SM-2 Block IVA and SM-3) ناو گروه را قادر میسازد تا چتر دفاعی ضد موشک بالستیک در منطقه ای به وسعت ایالات متحده و یا هم پیمانانش فراهم سازد به علاوه سیستمهای E_2 با سایر هواپیما های کنترل و هشدار زود هنگام AWACS و سیستمهای زمین پایه انتقال اطلاعات سازگار است.


 



مشخصات فنی :

نقش: هواپیمای کنترل و هشدار زود هنگام ناوپایه.
شرکت سازنده: گرومن آمریکا
خدمه: 5 نفر
سال آغاز به خدمت: 1964
قیمت هر فروند: 80 میلیون دلار
پیشرانه: دو موتور توربو پراپ Allison T-56-A427 با قدرت 5100 اسب بخار
طول: 17.5 meters
ارتفاع: 5.6 meters
عرض بالها: 28 meters
حداکثر وزن برخاستن: 23,850 kg
سرعت: 552 km. per hour
سقف پروازی: 9,100 meters




      






      

یکی‌از بهترین خلبانان جهان، سپهبد نادر جهانبانی (???? - ????) معاون فرمانده نیروی هوایی ارتش و سرپرست تیم آکروجت تاج طلایی ایران بود. او همچنین مدتی‌ نیز رئیس سازمان تربیت بدنی شد. مادر او از مهاجران روسی و پدرش تیمسار سپهبد امان‌الله جهانبانی بود.
در زمان فرمانروایی " حسن البکر " حاکم وقت عراق اختلافات مرزی با دولت ایران به وجود می آید. طرفین در آماده باش کامل به سر می برند. در اون هنگام جت های جنگنده ایران مرتب در خط مرزی به گشت زنی می پردازند. در یکی از روزهایی که ژنرال نادر جهانبانی مشغول گشت زنی بود به ناگاه توسط پنج جت جنگنده ارتش عراق محاصره می شود. در این گونه شرایط خلبان چاره ای جز تسلیم ندارد. چون چهار فروند هواپیمای متخاصم از چهار طرف شکاری ایران رو محاصره کرده و یک فروند هم از جلو در حرکت است تا راه را نشون دهد . تیمسار خیلی خونسرد به همراه شکاری های دشمن راهی عراق می شود. با نزدیک شدن به منظقه فرودگاه ، هواپیمای جلویی به زمین می نشیند... چهانبانی دور موتور را کم می کند و بعد از دقایقی چرخ های هواپیما رو هم پائین می آورد... خلبانان دشمن وقتی وضعیت جت جنگنده ایرانی رو می بینند که در حال فرود است، هر یکبه سمتی رفته تا جت جنگنده ایرانی به زمین بشیند. تیمسار آروم آروم به سمت باند فرود دشمن نزدیک و نزدیک تر می شود. سرعت هر لحظه کم تر می گردد. تاجایی که از اون بالا شکاری های عراقی می بینند که هواپیما سر باند و درحال فرود است.... اما به محض این که چرخ هواپیما سطح باند رو لمس مینماید.... ژنرال چشم آبی با فشار آوردن مجدد بر دسته گاز ، به صورت وارو از زمین کنده می شود و با استفاده از نیروی کمکی پس سوز ، همان طور درحالت پشت هواپیما به سمت زمین و چرخ ها رو به آسمان ، با سرعت سرسام آوریاز منطقه دور می شود... هواپیماهای عراقی که سرعت خود را کم کرده بودند وبرای فرود آمده می شدند تا به خود آمده و بر سرعت خود افزودند، هواپیما درخاک ایران بود.


  

یکروز یک فروند فانتوم نیروی هوایی که برای گشت زنی رفته بود. وقتی به حوالی آسمان شهر ساوه می رسد دچار نقص فنی گشته و کنترل هواپیما نا ممکن میگردد. این رو هم بگم که اکثر خلبانان به خاطر تعلق خاطری که به پرنده آهنین خویش دارند، علی رغم تآکید قانون مبنی بر پرش به وسیله چتر نجات، آنها تا آخرین ثانیه ها سعی در کنترل آن دارند. ما در همین جنگ با عراق خیلی از بهترین خلبان ها را به خاطر این مسئله از دست دادیم. و آن ها موفق به پرش به موقع نشدند . همون طور که می دانید اگه ارتفاع یک فروند شکاری خیلی به زمین نزدیک بشه ، عملکرد چتر نجات قطعی نیست. و ممکنه به سمت زمین راکبخود را بکوبد . به هرحال آن روز هم آن افسر خلبان نهایت سعی خود رو کرد وهواپیمای فانتوم خود رو در جاده ساوه به زمین می نشاند...با فرود اضطراری هواپیما در جاده که با دشواری خاصی هم همراه بود. اون هم هواپیمای شکاریکه در باند آسفالت طولانی با چتری که از عقب هواپیما باز می شود به زحمتمی نشیند. چه برسه به جاده پر چاله و چوله اون زمان که ماشین ها و کامیونها هم در حال عبور بودند!! کلی مستشار امریکایی به همراه مسئولین نیروی هوایی و متخصصان مربوطه مثل مور و ملخ می ریزند اون جا. هر کس یک نظری میدهد. آخرین نظر کارشناسی چنین بود که شکاری فوق با جدا نمودن بال هایش آنرا سوار تریلی کرده و جهت تعمیر به مهرآباد ببرند. وقتی موضوع به گوش جهانبانی می رسد. خود به منطقه رفته و از نزدیک آن جا رو بررسی می نماید.و سپس اظهار می دارد هواپیما رو همین جا تعمیر نمائید خودم با آن به سوی تهران پرواز می کنم. مستشاران امریکایی با دلیل و مدرک ثابت می کنند که این پرواز امکان پذیر نیست. زیرا با موانعی که در سر راه است امکان بلندشدن در حد صفر است. حتی پا را فراتر گذاشته و با قاطعیت می گویند تنها یک در صد این امکان وجود دارد و نود و نه درصد شکاری به ساختمان برخورد مینماید. می دونید که امریکایی ها خیلی دقیق هستند. و چه بسا بارها اونفاصله هواپیما رو تا ساختمون مورد نظر متر کرده بودند. جواب جهانبانی به امریکایی ها ، اونا رو واقعآ شوکه می کنه. ژنرال می گوید اگه یک درصدامکان پذیر باشه من با همون یک درصد بلند می شوم. در نهایت بعد از چند روزتلاش متخصصان نیروی هوایی روز موعود فرا می رسه. تیمسار پشت کابین اف - ?ای نشسته و موتور های آن رو روشن می نماید. نفس تو سینه همگان حبس شده بود. همه یقین داشتند که شکاری به ساختمان بر خورد خواهد نمود. حتی خوشبینانه ترین متخصصان هم چنین برداشتی داشتند. ژنرال با خونسردی درپوش کابین را می بندد. با اشاره دست او موانع چوبی از زیر چرخ های هواپیمابرداشته می شود و در حالی که لبخند به لب داشت با جلو بردن دسته گازحداکثر نیرو را به موتور ها وارد می کند. صدای غرش موتورهای جت جنگنده تاکیلومتر ها شنیده می شود. و در یک آن با آزاد کردن ترمز ها هواپیما درجاده به راه می افتد... با هر تکان هواپیما، آگاهان منتظر وقوع فاجعه ایمی شوند و عاقبت هواپیما در نزدیکی ساختمان از زمین کنده می شود... به گفته شاهدان تیمسار میلی متری از روی ساختمان مرگ، پرنده رو به آسمان میبرد. و دقایقی بعد به ارابه های فرود، اجازه لمس باند مهر آباد رو میدهد...ون که می خواست شاهد پرواز گلوله ها باشد.

 

 





      

انگلیسی‌ها توسط ندسا در خلیج فارس دستگیر شده‌اند

 


خبرگزاری فارس: فرمانده منطقه یکم نیروی دریایی سپاه با بیان اینکه سپاه تسلط کامل بر آب‌های خلیج فارس دارد گفت: مقابله با نیروی های بیگانه و دستگیری آنها در خلیج فارس به عهده سپاه است.
علیرضا تنگسیری امروز در گفتگو با خبرنگار فارس در بندرعباس با بیان اینکه موضوع دستگیری اتباع انگلیسی در خلیج فارس تاکنون رسانه‌ای نشده است، بیان کرد: به محض رسانه‌ای شدن موضوع در این باب اطلاع‌رسانی های لازم صورت می‌گیرد.
وی با بیان اینکه تحرکات در خلیج فارس کاملا تحت نظر سپاه است ادامه داد: اگر انگلیسی‌ها در خلیج فارس دستگیر شده‌‌اند مطمئنا معلوم است که توسط چه نیرویی از کشور دستگیر شده‌اند.
وزارت خارجه بریتانیا در بیانیه‌ای که منتشر کرده است، گفته است که نیروی دریایی ایران، روز چهارشنبه، 25 نوامبر قایق تفریحی حامل دریانوردان بریتانیایی را متوقف کرده و آنها را تحت بازداشت قرار داده است.
گفتنی است در سال 2007 میلادی 15 ملوان انگلیسی به هنگاور ورود غیر‌قانونی به کشورمان در مرز اروند رود دستگیر و پس از چندی در پی عذرخواهی دولت انگلیس، آزاد شدند.
اخبار تکمیلی ارسال می‌شود.





      

دانشمندان مرکز مهندسی و توسعه میشیگان در حال تولید زره های هوشمند نظامی هستند که با استفاده از جریان الکتریکی جاری بر روی سطح خود می توانند کالیبر گلوله های شلیک شده و نوع آسیب وارد شده به سطح را شناسایی کنند.
به گزارش خبرگزاری مهر، زره های هوشمند با استفاده از مواد فیزیوالکتریک یا موادی که در صورت خمیدگی قادر به تولید مقادیر کمی انرژی الکتریکی هستند، ساخته شده اند.
هر یک از ورقه های این زره چه بر روی بدن سربازان قرار داشته باشند و چه بر روی بدنه خودروها از دو حسگر فیزیوالکتریک برخوردار است سپس جریان الکتریکی در حسگرها جاری شده و به انرژی مکانیکی تبدیل می شوند این انرژی در قالب لرزشهای کوچکی در میان لایه های زره خود را نمایان می کند که توسط حسگر دوم دریافت شده و مجددا به انرژی الکتریکی تبدیل می شود.
به این شکل جریانی 5 تا 15 ولتی به صورت مداوم در این زره جریان دارد و در صورتی که سطح زره توسط گلوله یا هر ابزار دیگری آسیب ببیند برخی از جریانهای انرژی که در سطح زره در جریانند توسط حسگر دوم دریافت نخواهند شد به این شکل با اندازه گیری میزان انرژی از دست رفته می توان ابعاد آسیب وارد شده به زره را اندازه گیری کرد.
به گفته دانشمندان این ابداع در تخمین میزان خسارتهای وارد شده به خودروهای نظامی بسیار موثر خواهد بود زیرا در حال حاضر تنها دو روش برای اندازه گیری این میزان وجود دارد، یکی خارج شدن از خودرو و مشاهده مستقیم خسارت که می تواند خطراتی را در پی داشته باشد و دیگری استفاده از ماوراء صوت برای تعیین خسارت که برای سربازانی که در میدانهای جنگ قرار دارند کاری دشوار و غیر ممکن به شمار می رود.
اما با استفاده از حسگرهای فیزیوالکتریک نه تنها می توان از سلامت زره آگاه شد، بلکه می توان به میزان مقاومت آن نیز افزود زیرا با برخورد هر گلوله به سطح زره جریان الکتریکی موج مانندی به وجود می آید که می تواند انرژی مورد نیاز حسگرها برای تشخیص برخورد گلوله با زره را تامین کند.
هر گلوله میزان خاصی انرژی را بر روی سطح زره به وجود می آورند که با کمک الگوریتمی پیچیده می توان میزان جریان تولید شده را آنالیز کرده و نوع گلوله شلیک شده را تعیین کرد برای مثال گلوله ای با کالیبر A.22 نسبت به گلوله ای با کالیبر 45 جریان الکتریکی کمتری بر سطح زره ایجاد می کند.
بر اساس گزارش ام اس ان بی سی، محققان بر این باورند ترکیبی از اطلاعات در رابطه با نوع سلاح در جبهه مخالف و میزان یکپارچگی و سلامت زره می تواند جان بسیاری از سربازان را نجات دهد.




      




هدف از این مقاله بررسی زیردریایی‌های گونه‌ی Type 209 است اما با این وجود به علت فراگیر بودن استفاده از زیردریایی ذکرشده در کشورهای مختلف زیردریایی‌های برزیلی را به طور اخص بررسی خواهیم کرد. اولین زیردریایی کلاس Tupi در Kiel آلمان و توسط شرکت Howaldtswerke-Deutsche Werft ساخته‌شد و در سال 1989 رسما وارد خدمت نیروی دریایی برزیل شد. پس از آن تعداد 4 فروند دیگر در حوضچه‌ی تسلیحاتی Arsenal de Marinha واقع در Rio de Janeiro ساخته‌شد. Tamoio S31، Timbira S32، Tapajo S33 زیردریایی‌های بعدی بودند که به ترتیب در سال‌های 1994، 1996و 1999 وارد خدمت شدند.
گونه‌ی بهبودیافته‌ی زیردریایی‌های این کلاس شامل دو فروند یعنی Tikuna S34 و Tapuia می‌شود. اما بودجه‌بندی دولت برزیل باعث شد وزارت دفاع این کشور مجبور به لغو پروژه‌ی Tapuia شد. و ساخت زیردریایی‌های این کلاس پس از پروژه‌ی Tikuna متوقف شد.




Tikuna سرانجام در مارس 2005 به آب انداخته شد و دسامبر همان سال وارد خدمت شد. طراحی و توسعه حوالی سال 1990 نیروی دریایی بسیاری از کشورها در صدد جایگزینی زیردریایی‌های قدیمی خود برآمدند. در این زمان تعداد محدودی طرح صادراتی غربی برآمده از کوره‌ی داغ جنگ سرد وجود داشت که گونه‌ی صادراتی آنها بزرگ و گران بودند. تعداد دیگری طرح نیز وجود داشتند که تنها به صورت خاص در انحصار چند کشور بودند که از جمله‌ی آنها می‌توان به Daphne فرانسوی، Oberon بریتانیایی و Foxtrot روسی اشاره کرد. در این اوضاع نابسامان طرح آلمانی Type 209 معادلات را بر هم زد؛ چرا که قیمت این زیردریایی بسیار مقرون به صرفه بود. هرچند این زیردریایی در نیروی دریایی آلمان به کار گرفته نشد اما تقریبا 60 فروند از آن ساخته شد و در نیروی دریایی 13 کشور جهان به کارگرفته‌شد.




Type 209 توسط شرکت Ingenieur Kontor Lübeck طراحی شده است و در طراحی آن تا حد زیادی از گونه‌ی قبلی زیردریایی‌های آلمانی یعنی Type 206 اقتباس شده است. طرح بدنه دوجداره و به گونه‌ای است که افسر فرمانده را قادر می‌سازد زمانی که در محل پریسکوپ قرار دارد بتواند از قسمت نوک تا انتهای زیردریایی را در دید داشته‌باشد. تعداد 4 دسته سلول 120 تایی باتری در جلو و عقب قسمت فرماندهی قرار دارد که حدود 25? تناژ زیردریایی حاصل از این باتری‌هاست. دو مخزن تعادلی اصلی در عقب و جلوی زیردریایی قرار دارند که امکان غوص و صعود زیردریایی را فراهم می‌آورند. نیروی رانشی زیردریایی توسط چهار موتور دیزلی و چهار مولد برق تامین می‌شود. در ضمن یک موتور الکتریکی AEG نیز وجود دارد که مستقیما به پروانه‌ی چهار یا هفت باله‌ای وصل است.






تسلیحات :

با توجه به بکارگیری زیردریایی در کشورهای مختلف می‌توان انواع متفاوتی از تسلیحات را مشاهده کرد. زیردریایی‌های مورد استفاده‌ی یونان، ترکیه و کره‌ی جنوبی علاوه بر اژدر قادر به شلیک موشک‌های هارپون نیز می‌باشند. زیردریایی‌های کره علاوه بر این قادر به حمل 28 مین هستند ولی زیردریایی‌های هند تعداد 24 مین را حمل می‌کنند. زیردریایی‌های Tupi و Tikuna دارای هشت مقر شلیک اژدر می‌باشند و این مقرها مجهز به سیستم تخیله‌ی swim-out هستند. زیردریایی‌های این کلاس تعداد 16 اژدر حمل می‌کنند. موسسه‌ی تحقیقاتی نیروی دریایی برزیل گونه‌ای از اژدر را جهت استفاده در زیردریایی‌ها طراحی کرده که دارای برد 18 کیلومتر بوده و سرعتی معادل 45 گره (معادل 83 کیلومتر بر ساعت) دارد.




زیردریایی‌های این کلاس همچنین قادر به شلیک اژدرهای mk24 Tigerfish mod 1 یا mod 27 هستند. این اژدر دارای جست‌جوگر صوتی در دماغه‌ی خود است و به گونه‌ی هدایت-سیمی (ارسال و دریافت داده از مبدا) هدایت می‌شود. داده‌ها توسط اژدر از زیردریایی دانلود شده و به کامپیوتر آن انتقال داده‌می‌شوند. این اژدر مجهز به سرجنگی 134 کیلوگرمی PBXN 105 است. زمانی که اژدر به هدف رسید فیوز مغناطیسی و ضربه‌ای آن عمل می‌کنند و باعث انفجار سر جنگی می‌شوند. سرعت اژدر در حالت غیر فعال 25 گره (46.3 کیلومتربرساعت) بوده و در حالت جست‌وجوی فعال به 35 تا 50 گره (64.8 تا 92.6 کیلومتربرساعت) می‌رسد. برد اژدر Tigerfish 14 تا 45 کیلومتر می‌باشد. سامانه کنترل آتش زیردریایی از گونه‌ی BAE Systems KAFS-A 10 است.




MK 24 Tigerfish



در ژانویه‌ی سال 2008 سامانه‌ی کنترل آتش و حسگرهای جدیدی از توسط شرکت سامانه‌های دریایی Lockheed Martin بر روی زیردریایی‌های کلاس Tupi و Tikuna نصب شد. این سامانه‌ی جدید امکان شلیک اژدرهای پیشرفته‌ی آمریکایی mk48 mod 6 را فراهم می‌آورد.




تجهیزات اقدام متقابل
رادار پیش‌اخطار نصب شده بر روی زیردریایی‌های کلاس Tupi و Tikuna رادار فرانسوی DR-4000 ساخته‌ی شرکت Thales (Thomson-CSF سابق) است. سامانه‌ی الکترونیکی DR-4000 مدولار بوده و باندهای C تا J را پشتیبانی می‌کند.





حسگرها
زیردریایی‌ها دارای دو پریسکوپ mod 76 ساخته‌ی شرکت Kollmorgen هستند. رادار ناوبری، رادار فرانسوی Calypso III ساخته‌ی Thales است که باند کارکرد آن I است. سونار نصب شده در بدنه‌ی زیردریایی CSU-83/1 ساخته‌شده توسط شرکت Atlas Elektronik است. سونار "جست‌وجو و حمله‌ی" زیردریایی در بسامد متوسط عمل می‌کند و دارای دو حالت فعال و غیرفعال می‌باشد. هیدروفون آرایه‌ای (وسیله‌ی شند صدا در زیر آب) نصب شده در دماغه‌ی زیردریایی غیرفعال بوده و دارای پوشش 360 درجه‌ای است.



پیشران
زیردریایی‌های کلاس Tupi دارای چهار موتور دیزلی 12V 493 AZ80 GAA31L ساخته‌ی MTU، چهار مبدل برق 1.8 مگاواتی و یک موتور الکتریکی 3.4 مگاواتی هستند. سیستم پیشران زیردریایی قادر است سرعت زیردریایی را به 10 گره (18.2 کیلومتر بر ساعت) در حالت شناور و 24 گره ( 44.4 کیلومتر بر ساعت) در حالت غوطه‌ور برسانند. اما در سیستم پیشران Tikuna تغییرای داده شده و برد آن حدود 30? افزایش یافته و به 11000 مایل دریایی (20372 کیلومتر) رسیده‌است. که از جمله‌ی آن می‌توان به استفاده‌ از باتریهای با ظرفیت ‌بالای ساخته‌ی شرکت Varta و نیز موتور دیزلی قویتر اشاره کرد.





لیست کشورهای متصدی
آرژانتین 2 فروند، برزیل 5 فروند، شیلی 2 فروند، کلمبیا 2 فروند، اکوادور 2 فروند، یونان 8 فروند، هند 4 فروند، اندونزی 2 فروند، کره 9 فروند، پرو 6 فروند، آفریقای جنوبی 3 فروند، ترکیه 14 فروند، ونزوئلا 2 فروند.







خصوصیات
ویژگی‌های خاصی که به آنها اشاره می‌شود مربوط به گونه‌ی بهبود‌یافته یعنی Tikuna است.



ورود به خدمت: از سال 1971 تا حال حاضر
برنامه ساخت: 64 فروند
ساخته‌شده: 61 فروند
لغو ساخت: 3 فروند
فعال: 60 فروند
خارج از سرویس: 1 فروند
گونه: Type 209/1500
تناژ جابجایی: غوطه‌ور 2425 تن، شناور 1850 تن
طول: 67 متر
عرض: 8 متر
ارتفاع: 5.5 متر
سرعت: غوطه‌ور 10 گره، شناور 24 گره
برد عملیاتی: شناور 11000 مایل دریایی، غوطه‌ور 8000 مایل دریایی
خدمه: 40 نفر




تسلیحات:
8 مقر اژدر 533 میلیمتری
دارای قابلیت حمل مین


رادارها:
کنترل تسلیحات KAFS-A 10
پیش اخطار DR-4000






حسگرها:
دو پریسکوپ Kollmorgen Mod 76
رادار ناوبری باند I گونه‌ی Calypso III
سونار نصب شده در بدنه CSU-83/1

پیشران:
4 موتور دیزلی MTU 12V 396 با قدرت 2.76MW
4 مولد متناوب Siemens 1.8MW
یک موتور Siemens 3.4MW
یک محور شفت متصل به پروانه‌ی 7 باله‌ای



دوستان عزیزی که قادر به دیدن عکسها به طور کامل نیستن بر روی فلشی که بالای هر مطلب و به سمت چپ میباشد کلیلک کنند تا عکسها به طور واضح نمایش داده شود.



      
<      1   2      




+ پرتاب موفقیت آمیز موشک سجیل 2 با فناوری پیشرفته



+ سلام. بازدید وزیر دفاع ار کاکپیت اف-16 ونزوئلا یا علی