سفارش تبلیغ
صبا ویژن
درباره
سهیل[54]

توضیحاتی درباره مسائل نظامی
ویرایش

مطالب پیشین
آرشیو مطالب

ویرایش

لوگوی دوستان
امکانات دیگر



مهندسان با بهبود طراحی سلاح دستی شوک‌آور الکتریکی پلیس، گلوله‌های جدیدی طراحی کرده‌اند که به جای 10 متر، تا 30 متر پرواز می‌کند و با انتقال جریان 500 ولتی، فرد مهاجم را تا 20 ثانیه فلج می‌کند.
اندکی از نیمه‌شب گذشته است. شما یک پلیس و در حال گشت‌زنی در شهر هستید که ناگهان، یک دزدی خیابانی را مشاهده می‌کنید. فرد مهاجم در فاصله 12 متری شما قرار دارد و به دلیل فاصله زیادش نمی‌توانید از اسلحه شوک‌آور خود استفاده کنید. شما فرمان ایست می‌دهید، سارق به درون یک کوچه فرار می‌کند، ولی کوچه بن‌بست است و سارق که اوضاع را این‌گونه می‌بیند، یک بطری پیدا می‌کند و به سمت سرتان پرتاب می‌کند و به این ترتیب برای خود موقعیتی فراهم کرده و به خیابان فرار می‌کند. شما اسلحه خود را می‌کشید و ...

به گزارش پاپ‌ساینس، این سناریو یکی از دشوارترین وضعیت ها برای تصمیم‌گیری در اجرای قانون است. برای یک افسر پلیس در هنگام انجام وظیفه محدوده‌ای به شعاع 10 تا 20 متر به عنوان منطقه خطر محسوب می‌شود، زیرا در این فاصله پلیس قادر به استفاده از اسلحه تیزر خود نیست. تیزر سلاحی است که قلاب‌هایی متصل به سیم را به سوی مهاجمین پرتاب می‌کند و با وارد کردن شوک الکتریکی، آن‌ها را زمین‌گیر می‌کند. اما در این فاصله فرد مجرم می‌تواند با پرتاب کردن اشیای خطرناک به سمت پلیس، او را به استفاده از ابزارهای کشنده مانند اسلحه وادار کند.
سید هیل، فرمانده بازنشته پلیس لس‌آنجلس و مشاور وزارت دفاع آمریکا در این باره می‌گوید: «به بیان ساده ما نیاز به انتخاب‌های کم‌خطرتری برای استفاده در این محدوده داریم».
این‌جاست که پرتابه الکترونیکی در محدوده وسیع‌تر یا XREP وارد صحنه می‌شود. برخلاف تیزرها که فقط در محدوده 10 متری می‌توانند قلاب‌های متصل به سیم را به سمت مهاجمین پرتاب کنند، ایکس‌رپ جدید یک گلوله کالیبر 12 است که می‌تواند از یک اسلحه پمپی تا فاصله 30 متری پرتاب شود. این وسیله مانند یک گلوله عادی در هوا به پرواز درمی‌آید، اما به جای کشتن مجرمین اثری فلج‌کننده روی ماهیچه‌های آنها دارد.
هیل در این باره گفت: «این وسیله همه قابلیت‌های تیزر را در یک وسیله گلوله مانند فراهم کرده است».



مسلم است که بزرگ‌ترین مشکلی که مهندسان در طراحی این وسیله با آن روبه‌رو بودند، کوچک کردن هر چه بیشتر اندازه گلوله بود. در تیزرها، دو سیم به بدن مهاجم متصل شده و یک جرقه الکتریکی 50 هزار ولتی را منتقل می‌کنند. این ولتاژ به اندازه‌ای است که می‌تواند از لباس عبور کند و به بدن شوک وارد کند.
اما در ایکس‌رپ فقط از 500 ولت استفاده شده تا به این ترتیب، اندازه مدارهای الکتریکی لازم را کاهش دهند. اما به جای انتقال جریان توسط سیم، این وسیله جریان برق را توسط الکترودهای خارداری که به درون پوست نفوذ می‌کند، مستقیما به داخل بدن مهاجم می‌فرستد.
مارک هانچت، مهندس ارشد ایکس‌رپ در این باره گفت: «کلید موفقیت این روش آن است که به جای استفاده از ولتاژ بالا، از شکل درست موج استفاده شده است. جریان برق طوری شکل داده شده که سیگنال‌های الکتریکی بدن را شبیه‌سازی کرده و سیستم عصبی بدن را هدف قرار دهد».
استفاده از این وسیله از سال گذشته آغاز شده و تا کنون 4 بار با موفقیت در حین عملیات آزمایش شده است. تیزر در حال کار بر روی ساخت یک نارنجک با این شکل برای وزارت دفاع است که می‌تواند در محدوده 60 متری عمل کند.
نکات برجسته در طراحی
نوک گلوله: روی نوک این گلوله چهار قلاب الکتریکی طراحی شده که در هنگام برخورد، به پوست متصل شده و یک شوک الکتریکی کوچک و محلی را در محدوده‌ای به شعاع 15 سانتی‌متر منتقل می‌کند. این در حقیقت مقدمه شوک بزرگ‌تری است که به زودی به بدن وارد می‌شود. در اثر نیروی برخورد، یک سری پین شکسته می‌شود و به این ترتیب، شاسی گلوله از نوک آن جدا و یک سیم مسی برق‌دار را از خود آویزان می‌کند.
قلاب‌ها:اگر مجرم سیم را برای کامل شدن مدار و وارد شدن شوک نگیرد، شش قلاب بزرگ‌تر روی گلوله وجود دارد که می‌تواند در پوست نفوذ کند. در اثر برخورد گلوله به بدن، غلاف پلاستیکی جدا شده و الکترودهای 1.2 سانتی‌متری به نام کلاس مانند میخ خارج شده و با چرخش وارد بدن می‌شوند. نام کلاس از یک گیاه کاکتوس وحشی در صحرای سونوران آریزونا گرفته شده است.
تله دستی: فرد مهاجم به صورت غریزی سیم آویزان را می‌گیرد تا قلاب‌ها را از بدن خود خارج کند، اما این سیم برق‌دار است و با لمس آن، جریان الکتریکی از اولین مجموع از الکترودها در نوک گلوله به دست مهاجم منتقل می‌شود. با این کار بر اثر شوک وارد شده، دست مهاجم محکم به دور سیم فشرده می‌شود و او نمی‌تواند سیم را رها کند. اکنون الکتریسیته به راحتی درون بدن جریان پیدا می‌کند و به مدت 20 ثانیه او را فلج می‌کند.


باله‌ها : زمانی که گلوله از اسلحه خارج می‌شود، سه باله از انتهای آن خارج می‌شود که به پرتابه کمک می‌کند در یک مسیر 30 متری به طور مستقیم به پرواز درآمده و به سمت هدف حرکت کند.
مبدل: مبدل انرژی خارج شده از باتری را تبدیل می‌کند که باعث می‌شود جریان 1.3 میلی‌آمپری به مدت 20 ثانیه جریان پیدا کند. این جریان در مقایسه با جریان پریزهای برق که حدود 20 آمپر است، ضعیف است؛ اما از آن مهم‌تر، شیوه‌ای است که جریان در بدن پخش شده و با سیگنال‌های الکتریکی بدن برخورد می‌کند.
مارک هانچت در این باره گفت: «اگر شما شکل موج را به درستی تنظیم کنید، می‌توانید سیستم عصبی بدن را به هم بریزید».
پردازنده: زمانی‌که مدار این اسلحه کامل می‌شود، یک کامپیوتر که به صورت بورد روی گلوله نصب شده، به خازن دستور آتش می‌دهد که زمان شدت و شکل جریان را تنظیم می‌کند».
انرژی: دو باتری لیتیومی نیروی لازم برای پردازنده و مدارهای الکتریکی را فراهم می‌کنند.
بدنه: کل مدار داخل یک بدنه پلاستیکی ضربه‌گیر قرار داده شده که بتواند در برابر نیروی شلیک اسلحه مقاومت کرده و به هدف برخورد کند.
پرسنل ارتش آمریکا از اسلحه های فلج کننده نیز استفاده می کنند. تیزر اینترنشنال، کارخانه بزرگ تولید کننده سلاح های فلج کننده در کنفرانس مطبوعاتی جوئن 2005 گزارش داد که حدود 1.4 میلیون سلاح تیزر به منظور استفاده ارتش آمریکا به این کارخانه سفارش داده شده است.
تیزر ها نیروی الکتریسیته ای معادل 50000 واحد در فاصله 15 تا 25 متری بدن آزاد می کنند که شوک حاصله از آن می تواند هدف را برای مدت 5 ثانیه فلج کند. آن جا که زمان تعیین شده کافی نباشد مرتبا به هدف شلیک می شود.
طبق جدیدترین آمار، بیش از 7000 ایستگاه پلیس در آمریکا از تیزر استفاده می کنند. مدت هاست بحث و جدل در مورد میزان مرگبار بودن این سلاح ها ادامه دارد. این سلاح ها باعث موارد متعددی حوادث مرگبار شده اند، اما ظاهرا هیچ گاه به عنوان دلیل اصلی مرگ شناخته نشده اند.
طبق گزارش هفته نامه اکونومیست، تیزر اینترنشنال معتقد است که «این سلاح ها تنها به نسبت یک به پانزده به فرد صدمه می زنند.»



      

خبرگزاری فارس: آنتونی کردزمن رئیس مرکز مطالعات راهبردی و بین‌الملل آمریکا و یک کارشناس امنیتی رژیم صهیونیستی در تحلیلی درباره تهدید‌های نظامی صهیونیست‌ها علیه ایران با تو خالی خواندن این تهدیدات تاکید می‌کنند که حمله ارتش اسرائیل به ایران پیچیده و گیج کننده خواهد بود و شانس موفقیت‌آمیز بودن آن کم است.
"رویوین پداتزور " یکی از سخنرانان در حوزه علوم سیاسی در دانشگاه تل‌آویو بوده و مدیر مرکز استراتژی و امنیت ملی "جلیله " است [وی خلبان ذخیره اسرائیل نیز بوده است] آنالیزی را با "آنتونی کوردزمن " تحلیلگر مسائل امنیتی و رئیس مرکز مطالعات راهبردی و بین‌الملل آمریکا درباره احتمال موفقیت حملات به برنامه هسته‌ای ایران نوشته است.
بر اساس گزارش کوردزمن و پداتزور شانس موفقیت برای نابودی و یا به تعویق انداختن سلاح هسته‌ای ایران کم است.
از میان تمامی موانعی که در برابر حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران وجود دارد برخی از آنها عبارتند از:
اولین مشکل موضوع اطلاعاتی و یا فقدان اطلاعات مورد نیاز است
کردزمن و پداتزور در گزارش خود نوشتند: هنوز این موضوع شناخته شده نیست که آیا ایران تاسیسات هسته‌ای مخفی برای پیشبرد غنی‌سازی اورانیوم دارد یا خیر. اگر تاسیسات ناشناخته‌ای برای سرویس‌های اطلاعاتی غربی وجود داشته باشد، در حالی که اسرائیل به سایت‌های شناخته شده حمله می‌کند، ایران همچنان به برنامه هسته‌ای خود ادامه می‌دهد و اسرائیل به هدف خود نمی‌رسد.
در مجموع نویسندگان این گزارش معتقدند که حمله کردن به ایران تنها در صورتی توجیه‌پذیر است که این حمله باعث پایان یافتن برنامه هسته‌ای ایران و یا متوقف شدن آن برای چندین سال شود که رسیدن به این هدف خیلی مشکل است.
حمله به 3 تاسیسات هسته‌ای ایرانیان نیازمند دست کم 90 جنگنده است که شامل تمامی 25 جنگنده F-15E ارتش اسرائیل و 65 جنگنده F-16I/Cs باید باشد. در راس همه آنها تمامی هواپیماهای سوخت رسان ارتش اسرائیل باید به عملیات هوابرد بپردازند. 5 فروند 130Hs و 4 فروند B-707 هواپیماهای سوخت رسان ارتش اسرائیل هستند. جنگنده‌های نظامی باید در هر دو مسیر رفت و برگشت در حمله به ایران، سوخت دریافت کنند.
ارتش اسرائیل برای قرار دادن هواپیماهای سوخت رسان در ارتفاع و مکانی که توسط سوریه و ترکیه شناسایی نشوند کار خیلی سختی در پیش دارد. یکی از دشواری‌های این عملیات، این واقعیت است که تاسیسات نطنز در عمق زمین مستقر شده‌ است. بخشی از سایت غنی‌سازی سوخت نطنز، در عمق 8 متری قرار دارد و این سایت با دیواره‌ای 2.5 متری از بتن ضخیم محافظت می‌شود که توسط یک دیوار بتنی دیگر نیز محافظت می‌شود.
اواسط سال 2004 ایرانیان محل قرارگیری سانتریفیوژهای خود را به 25 متر زیر زمین منتقل کردند که سقف محافظ محل قرارگیری آنها با بتنی به ضخامت چندین متر محافظت می‌شود.
به دلیل آنکه تاسیسات نطنز بسیار مهم است ایرانیان برای حفاظت از آن به عمق زمین رفته‌اند.برای مقابله با اقدامات دفاعی جدی که ایرانیان اتخاذ کردند ارتش اسرائیل باید دو نوع از بمب‌های هوشمند ساخت آمریکا را به کار گیرد.
از سوی دیگر ارتش اسرائیل باید اهداف خود را با دقت مطلق و در بهترین زاویه انجام دهد.
ایران سامانه دفاع هوایی متراکمی ایجاد کرده است که این دفاع هوایی، رسیدن جنگنده‌های اسرائیلی به اهدافشان بدون آنکه صدمه‌ای ببیند را مشکل کرده است.
در میان دیگر نکات، ایرانی‌ها سکوهای پرتاب "هاوک " و موشک‌های زمین به هوای "SA-5 "، "SA-2 " را مستقر کرده‌اند. به علاوه آنها موشک‌های ضد جنگنده "SA-7 "، "SA-15 "، "Rapier "، "Crotale " و "Stinger " دارند و علاوه بر آن هزار و 700 ضد هوایی برای حفاظت از تاسیسات هسته‌ای خود مستقر کرده‌اند البته نمی‌توان به 158 جنگنده ایرانی‌ها که ممکن است در عملیات دفاع از آسمان ایران حضور پیدا کنند اشاره کرد چون اکثر این هواپیماها قدیمی هستند اما ممکن است آنها برای ایجاد مزاحمت برای جنگنده‌های ارتش اسرائیل مورد استفاده قرار گیرند و در صورتی که جنگنده‌های ایرانی وارد عمل شوند بخشی از عملیات ضربتی ارتش اسرائیل باید برای تعامل با این موضوع استفاده شود.
تمامی این موانع در مقایسه با سامانه دفاع موشکی اس-300 که ممکن است روسیه اخیرا به طور پنهانی در اختیار ایران قرار داده باشد چیزی نیست.
سامانه روس‌ها بسیار پیچیده است و این امکان وجود دارد که از 90 جنگنده اسرائیلی که به ایران حمله می‌کنند 20 تا 25 فروند سرنگون شود.
به همین دلیل است که نویسنده گفته است این موضوع خسارتی است که اسرائیل به سختی قبول خواهد کرد که هزینه آن را بپردازد.
همچنین اگر اسرائیل تصمیم بگیرد به رآکتور بوشهر حمله کند یک فاجعه زیست محیطی روی خواهد داد و تعداد زیادی در نتیجه این حمله کشته خواهند شد.
آلودگی هسته‌ای این حمله در منطقه وسیعی منتشر خواهد شد. نویسندگان این گزارش نتیجه گرفته‌اند که بطور قطع تشعشعات رادیو اکتیو کشورهای بحرین، قطر و امارات عربی متحده را به طور گسترده‌ای تحت تاثیر قرار خواهد داد.
این تحقیق همچنین پاسخ احتمالی ایرانیان به حمله اسرائیلی‌ها را تحلیل کرده است.
بدون تردید یکی دیگر از نتایج حمله اسرائیل به ایران این است که این کشور برنامه هسته‌‌ای خود را ادامه خواهد داد و یا حتی برنامه خود را با شتاب بیشتری پیگیری خواهد کرد تا بازدارندگی قابل اعتمادی در برابر تهاجم اسرائیل ایجاد کند.
از سوی دیگر در صورت حمله به ایران، تهران از پیمان منع گسترش تسلیحات اتمی کنار خواهد رفت این در حالی است که امضای این پیمان باعث شده تا برنامه هسته‌ای ایران مورد بررسی قرار گیرد و بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به بازرسی از تاسیسات ایران بپردازند.
همچنین حمله اسرائیل بلافاصله باعث متوقف شدن تلاش‌های جامعه جهانی برای فشار به ایران برای تحت تعلیق درآوردن توسعه تسلیحات اتمی خواهد شد.
همچنین ایران تقریبا به طور قطعی به طور مستقیم علیه اسرائیل به تلافی خواهد پرداخت. ممکن است ایران اهدافی را با موشک‌های بالستیک شهاب-3 که برد آن تمامی اسرائیل را پوشش می‌دهد مورد هدف قرار دهد. به علاوه ایران از حزب‌الله و حماس برای اعزام بمب‌گذاران انتحاری به داخل اسرائیل استفاده خواهد کرد. جنگ دوم لبنان توانایی موشکی حزب‌الله را به ما نشان داد. تجارب هشت سال گذشته درباره توانایی حماس در شلیک موشک‌های قسام از نوار غزه نیز آموزنده است.
در جریان جنگ دوم لبنان، حزب‌الله چهار هزار موشک از جنوب لبنان شلیک کرد و تاثیرات این موشک‌ها بر شمال اسرائیل فراموش نشدنی است. زندگی برای تقریبا یک ماه در شمال اسرائیل فلج شد.
از آن زمان انبار تسلیحات حزب‌الله پر شده و بهبود یافته است و حزب‌الله هم‌اکنون 40 هزار موشک دارد. اسرائیل پاسخی برای آن حملات نخواهد داشت. سامانه‌های دفاع موشکی در حال توسعه است [Iron Dome و Magic Wand] و هنوز کامل نشده‌اند و حتی بعد از آنکه این سامانه عملیاتی شود تردید‌ها درباره موثر بودن این سامانه‌ها در برابر هزاران موشکی که به سمت اسرائیل شلیک می‌شود وجود دارد.
حمله اسرائیل به ایران همچنین باعث ایجاد بی ثباتی در خاورمیانه خواهد شد. ایرانیان از نفوذ خود در شیعیان عراق استفاده خواهند کرد، از جنگجویان طالبان حمایت خواهند کرد و توانایی‌های مبارزاتی آنها در افغانستان را بهبود می‌بخشند. همچنین ممکن است که آنها به منافع آمریکا در منطقه حمله کنند بخصوص در کشورهایی نظیر بحرین و قطر که میزبان نیروهای آمریکایی هستند. احتمالا ایرانیان تلاش خواهند کرد تا جریان انتقال نفت به غرب از طریق خلیج فارس را مختل کنند.
از سوی دیگر از زمانی که آمریکا به اسرائیل برای حمله به ایران چراغ سبز نشان دهد، روابط آمریکا با متحدانش در جهان عرب به شدت آسیب خواهد دید.
اما سیاستمداران اسرائیل چه نتیجه‌گیری باید انجام دهند؟
حمله ارتش اسرائیل به ایران پیچیده و گیج کننده خواهد بود و شانس موفقیت‌آمیز بودن آن کم است. آنها باید نتایج غیر قابل حصولی که حمله اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای ایران خواهد داشت را بسنجند و آنها باید با وعده‌هایی که افسران ارتش اسرائیل می‌دهند احمق نشوند. این افسران ارتش اسرائیل طرح حمله به ایران را به عنوان عملیاتی که شانس زیادی دارد معرفی می‌کنند.
این موضوع همچنان مشکوک باقی مانده است که آیا اسرائیل توانایی نظامی برای نابودی برنامه هسته‌ای ایران و یا حتی تاخیر چند ساله برنامه هسته‌ای این کشور را دارد یا خیر.
بنابراین اگر تماس‌های دیپلماتیک دولت اوباما با ایران بی‌فایده بود و به دنبال این شکست قابل انتظار،‌ رئیس جمهور آمریکا تصمیم به حمله به ایران نگیرد، احتمال دارد که ایران در مدت زمان کوتاهی به تسلیحات اتمی دست پیدا کند.
اسرائیل به بازدارندگی قناعت کند
به نظر می‌رسد سیاستمداران در اسرائیل باید زمینه‌سازی برای آمادگی ذهنی و عملیاتی، برای شرایطی که ایران یک قدرت هسته‌ای با توانایی حمله به اسرائیل است را آغاز کنند.
یک تا سه سال دیگر هنگامی که ایرانیان به تسلیحات اتمی دست پیدا کنند قوانین بازی‌ استراتژیک در منطقه به طور کامل تغییر خواهد کرد.
اسرائیل باید به این توانایی برسد که بتواند به طور موفقیت‌آمیزی با تهدید هسته‌ای بالقوه مقابله کند حتی زمانی که طرف‌ دیگر قصدی برای انجام حمله علیه اسرائیل نداشته باشد. نکته کلیدی، بازدارندگی است. فقط یک سیگنال معتبر و شفاف برای ایرانیان که نشان دهنده هزینه وحشتناکی باشد که آنها در حمله به اسرائیل خواهند پرداخت باعث بازداشتن آنها از کاربرد موشک‌هایشان خواهد شد.
ایرانیان دلیل منطقی برای مورد هجوم قرار دادن اسرائیل ندارند چون در صورت حمله، اسرائیل به عنوان بازدارنگی شهرهای بزرگ این کشور را هدف قرار خواهد داد. بنابراین نه کشتن صهیونیست‌ها و نه پیشبرد منافع فلسطینیان، قطعا نمی‌تواند این چنین هزینه گزافی برای ایران را توجیه کند.
بازدارندگی اسرائیل در برابر تهدید برنامه هسته‌ای ایرانیان شانس خوبی برای موفقیت دارد چون ایرانیان انگیزه‌ای برای حمله ویرانگر علیه اسرائیل ندارند.
با تمامی اظهارات درباره توانایی عملیاتی جنگنده‌های ارتش اسرائیل، که این جنگنده‌ها می‌توانند تاسیسات هسته‌ای در ایران را مورد حمله قرار دهند و با وجود تمامی وعده‌های توخالی درباره توانایی سامانه دفاع موشکی "آرو " که گفته می‌شود به طور موثر با موشک‌های شهاب 3 مقابله می‌کند اما تمامی این اقدامات نه تنها به قدرت بازدارندگی اسرائیل کمک نخواهد کردد بلکه اصل روند ایجاد این قدرت[بازدارندگی] و اعتبار آن در برابر ایرانیان را تضعیف می‌کند. زمان اتخاذ راه‌های نوین در اندیشیدن فرا رسیده است. نه اظهارات آتشین باید گفته شود و نه تهدید‌های توخالی باید داده شود بلکه باید سیاست سنجیده دقیقی اتخاذ شود.
در نهایت، در عصری که چند کشور در خاورمیانه‌ هسته‌ای هستند، تمامی طرف‌ها منافع شفافی برای کاهش تنش‌ها و عدم افزایش آن دارند. من این مقاله را به دلیل ابزارهای سیاسی آن نوشتم چون توصیه‌های سیاسی در آن وجود دارد و در واقع تکرار پیشنهادهای دقیق مصلحت‌گراهایی نظیر "فلینت لوریت " و " راجر کوهن " بوده که مقالات آنها در نیویورک تایمز به چاپ رسیده است.
این کاملا واضح است که کابینه کنونی اسرائیل هیچگونه علاقه‌ای برای پیشبرد پیشنهادهای واقع‌بینانه‌ای که توسط "پداتزور " ارائه شده است را ندارد اما این پیشنهادات باید شناخته شده و بیشتر منتشر شوند. این مهم است که درک کنیم در میان اظهارات آتشین و تهدیدات تو خالی که ژنرال‌های اسرائیلی و برخی سیاست‌مداران ابراز می‌دارند برخی کارشناسان اسرائیلی وجود دارند که سنجیده صحبت می‌کنند.صحبت‌های آنها باید شنیده شود و همچنین در واشنگتن نیز باید شنیده شود.





      


این هواپیمای یک پهپاد جنگی (Unmanned Combat Air Vehicle) است که توسط کمپانی فرانسوی Dassault Aviation توسعه یافته است.


به عنوان یک پهپاد، نرون باندازه قابل توجهی بزرگتر و پیشرفته تر از همتایان شناخته شده اش مانند MQ-1 است که برد و ظرفیت حمل تسلیحات و امکانات آن را به هواپیمای سرنشین دار نزدیک می کند. با وجودی که این پروژه هنوز حاضر نشده است اما تصاویر و اظهارات شرکای کنسرسیوم گویای این مطلب است که این پرنده قابل رقابت با Boeing X-45C و Northrop-Grumman X-47B خواهد بود. در فوریه 2006 ساب اعلام کرد که نرون 10 متر طول و 12 متر پهنا دارد و وزن آن 5 تن است که تقریبا به اندازه یک جنگنده میراژ 2000 می باشد.

این پهپاد دارای تجهیزات حمله ی هوا به زمینِ مستقل با مهمات هدایت شونده دقیق و متکی بر بدنه خفاکار پیشرفته ی خود خواهد بود. یکی دیگر از ویژگی های نرون قابلیت کنترل در حالت اتوماتیک توسط یک جنگنده پیشرفته مانند رافال یا گریپن است که در این حالت کنترل آن شبیه بازی های استراتژیک Real Time خواهد بود.



برخی از اهداف این پروژه:
• برای حفظ و توسعه مهارت های دفاتر طراحی شرکت های هوافضای اروپایی که تا قبل از 2030 برنامه جنگنده جدیدی را در پیش رو ندارند که در حال حاضر تمامی پروژه های یوروفایتر، رافال، گریپن، JAS 39 همگی تکمیل یا در جریان تکمیل هستند.
• جهت بررسی و تایید فن آوری هایی که برای ساخت نسل بعدی هواپیماهای جنگی تا سال 2015 موردنیاز است.
• اعتبار بخشیدن به روند همکاری های خلاقانه از طریق تاسیس یک تیم صنعتی اروپایی که مسئول ساخت هواپیمای نسل بعدی خواهد بود

سازندگان:
Dassault Aviation (فرانسه) : پروژه را در ژوئن 2003 آغاز کرد.
مسئولیت ها: سازنده اصلی، معماری کلی و طراحی، مونتاژ نهایی، سیستم کنترل پرواز، تست های کلی
SAAB (سوئد) : در دسامبر 2005 به پروژه پیوست.
مسئولیتها: طراحی کلی، بدنه، آویونیک، سیستم سوخت و تست پرواز. (مسئول 25 درصد توسعه پروژه )



Alenia Aeronautica (ایتالیا) : در 2005 به پروژه پیوست.
مسئولیتها: سیستم شلیک سلاح، سلاح های هوشمند، سیستم های الکتریکی، تست پرواز.

EADS CASA (اسپانیا) : در فوریه 2007 به پروژه پیوست.
مسئولیتها: بال، ایستگاه کنترل زمینی، پیوند داده ها
سایر پیمانکاران: شرکت های EAB, RUAG, Thales, Eads France از کشورهای یونان و سوییس و فرانسه دیگر پیمانکاران این پروژه هستند.




========================
مشخصات :
حداکثر سرعت: 0.8 ماخ
قیمت هر فروند: 25 میلیون یورو
موتورها: در طرح های اولیه قرار بود از موتور Adour Mk 102 (استفاده شده در جگوار) استفاده شود که به نظر می رسد با موتور Snecma M88 (موتور هواپیمای رافال) جایگزین شده است.
تاریخ اولین پرواز: آزمایش پروازی آن در 2010 انجام خواهد شد.


Snecma M88




      

سومین گردان اس-400 تا چند روز دیگر به ارتش روسیه تحویل داده می شود


ایگور آشوربیلی" مدیرکل دفتر طراحی کمپانی پدافند هوایی "آلماز آنتی" روز جمعه به خبرنگاران اطلاع داد که تا کنون دو گردان از پدافندهای موشکی اس-400 به ارتش روسیه تحویل داده شده اند، سومین گردان نیز در چند روز آینده عرضه خواهد شد.
هر گردان دارای 8 تا 12 دستگاه پرتاب و هر دستگاه پرتاب شامل 4 موشک است.
آشوربیلی گفت: "دو گردان به نیروها عرضه شده اند، سومین نیز همین روزها عرضه می شود".
مجموعه های پدافند موشکی اس-400 "تریومف" را می توان در هر ساعت شبانه روز و هر شرایط جوی و جغرافیایی حتی در حالت جنگ الکترونیکی مورد استفاده قرار داد.
"تریومف" سیستم دفاع ضد هوایی غیر استراتژیکی برای مقابله با هواپیماها با جدیدترین نرم افزارهاست.
تفاوت این سیستم ها با نمونه های قبلی "اس-300" گسترش محدوده استفاده نظامی بوده و می توان در آنها از موشک های موجود جدید استفاده کرد.
مجموعه های پدافند موشکی جدید برای انهدام اهدافی در مسافت تا 400 کیلومتری در نظر گرفته شده است. هدف با ترکش هایی که در اثر انفجار کلاهک بوجود می آیند، منهدم می شود.
مجموعه های پدافند موشکی "تریومف" با مجموعه های موشکی جدید طی 30-40 سال آینده بخش اصلی دفاع ضد هوایی نیروی هوایی روسیه را تشکیل خواهد داد. با تلاش مهندسین دفاتر طراحی روسیه موشک های جدیدی طراحی شده است که از نظر ماهیت فنی-تاکتیکی نسبت به نمونه های مشابه غربی خود از جمله نمونه های آمریکایی و فرانسوی برتری هایی دارند.
روز 6 اوت سال 2007 اولین لشکر مجهز به "اس-400" در شهر "الکترواستال" حومه مسکو مستقر شده بود




      

باز خوانی بخش کوچکی از کمک‌های شوروی به عراق در جنگ "حق علیه باطل"

روابط عراق و اتحاد جماهیر شوروی در جنگ ایران و عراق به سلسله کمکهای دیپلماتیک و نظامی اتحاد جماهیر شوروی به رژیم بعث عراق میپردازد. این کمکها برگرفته از منافع مشترک عراق و شوروی در منطقه خاورمیانه و در مرحله بعد جامعه جهانی بوده است. در حدود ??? تجهیزات مورد استفاده عراق در جنگ ایران و عراق ساخت کشور شوروی بود.شوروی بزرگترین صادرکننده ادوات و تجهیزات نظامی به عراق بوده است.
اهداف شوروی
به طور کلی اهداف شوروی در کمک به عراق برای مقابله با ایران را میتوان در چند دستاورد کلی خلاصه کرد:
?-فروش تسلیحات نظامی به عراق و کسب درآمد سرشار از این طریق
?-قبل از انقلاب اسلامی، عراق متعلق به بلوک شرق(شوروی) و ایران متعلق به بلوک غرب(آمریکا) بود. شوروی تصور می‌کرد با پیروزی عراق بر ایران، ایران در زمره کشورهای بلوک شرق قرار می‌گیرد.
?-حکمرانان شوروی قصد داشتند از طریق سرنگونی انقلاب اسلامی ایران، قدرت و روحیه ?? میلیون مسلمان روسیه را تضعیف نمایند و از قدرت گرفتن آنها جلوگیری کنند.
?-تضعیف گروههای مبارز افغانی و محروم شدن ایشان از کمک‌های جمهوری اسلامی ایران و انحراف افکار عمومی از جنایات شوروی در افغانستان
?-نمایش تسلیحات مدرن شوروی در جنگ ایران و عراق برای کسب سهم بیشتر بازار جهانی سلاح
پیشینه
آغاز روابط دوستانه عراق و اتحاد جماهیر شوروی مربوط به پیمان دوستی است که دو کشور در سال ???? منعقد کردند. بعد از مدتی با گرایش عراق به سمت غرب و دوری از شوروی، روابط دو کشور رو به تیرگی نهاد. پس از امضای معاهده ???? الجزایر بین محمدرضا پهلوی و صدام حسین و حمایت قاطع ایالات متحده آمریکا از موضع ایران، این کشور در سال ???? پس از ناامیدی از حمایت مسکو، قراردادی را با فرانسه منعقد کرده بود که به موجب این قرارداد ساختار ارتش عراق می‌بایست بتدریج وابستگی خود را به مهمات و تجهیزات ساخت شوروی کم نماید. به دنبال آن در اوائل سال ???? خرید هواپیماهای داسو میراژ ? و طرح خرید نیروگاه هسته‌ای اوسیراک از فرانسه منجر به بروز مشاجراتی بین بغداد و مسکو گردید.
از سوی دیگر محکومیت شدید تجاوز شوروی به افغانستان از سوی عراق و متلاشی کردن حزب کمونیست عراق و اعدام بیش از صد نفر از اعضای آن همگی نشان بر تیرگی روابط عراق و شوروی بود.
با این حال هیچگاه روابط دو کشور قطع نشد و دو کشور همواره سعی داشتند سطح مطلوبی از مناسبات سیاسی را با طرف مقابل حفظ نمایند. عراق به سبب وابستگی ساختار ارتش و نیازمندی به تسلیحات و ادوات نظامی قادر به قطع کامل روابط با شوروی نبود و مسکو نیز تمایلی به از دست دادن تنها متحد خود در حاشیه خلیج فارس نداشت.
با اشغال افغانستان توسط قوای شوروی، سیاست ضد شوروی ایران شدیداً افزایش یافت. تهران تجاوز به افغانستان را به شدت محکوم کرد و از شوروی به عنوان شرق تجاوزگر یاد کرد. به دنبال آن کمکهای تسلیحاتی و تدارکاتی ایران به مجاهدان افغانی از سر گرفته‌شد و جمهوری اسلامی ایران تلاش کرد تا گروه‌های مختلف معارضین افغانی را با هم متحد ساخته به رویارویی با تجاوزگران وادارد. این اقدامات ایران شوروی را بر آن داشت که هرچه سریعتر از به‌خطر افتادن منافعش توسط ایران در آسیای میانه جلوگیری نماید.
روابط دیپلماتیک
در تاریخ ?? سپتامبر ????، طارق عزیز وزیر امورد خارجه عراق در سفری که به مسکو داشت توانست موافقت شوروی را برای اعطای کمک‌های تسلیحاتی به رژیم بعث عراق جلب کند. در آن زمان به دلیل ؟(در کتاب ذکر نشده)، شوروی امکان ارسال مستقیم تسلیحات نظامی را به عراق نداشت. از اینرو تصمیم گرفت این کار را با کمک چندواسطه انجام دهد. کشورهای بلغارستان، آلمان شرقی و لهستان کشورهایی بودند که تسلیحات شوروی از طریق آنها به دست عراق می‌رسید. اولین محموله از سلاحهای مدرن شوروی در زمستان همان سال به عراق تحویل داده شد.
بعد از آنکه شوروی اولین محموله از تانکهای تی-?? خود را که بالغ بر ??? عدد بود، در بصره به عراق تحویل داد؛ فوراً طی نامه‌ای به حکومت وقت ایران، اطمینان خاطر داد که در جنگ میان ایران و عراق جانب بی‌طرفی را رعایت می‌کند. شوروی از طرفی عراق را تقویت می‌کرد تا خط مقدم مبارزه با صهیونیسم اسرائیل را عهده‌دار شود و از طرفی تجهیزات نظامی ایران را تاحدودی فراهم می‌کرد که بتواند نماینده شوروی در مبارزه با امپریالیسم آمریکا باشد. از اینرو شوروی تمایل به ادامه جنگ در منطقه خاورمیانه که حوزه? نفوذ آمریکا به‌شمار می‌رفت، داشت.
بعد از انهدام راکتور اتمی اوسیراک در طی عملیات اوسیراک و عملیات اپرا، شوروی که فکر می‌کرد ممکن است اسرائیل جبهه جدیدی علیه عراق بگشاید، تمایل بیشتری برای ارسال تجهیزات نظامی به عراق از خود نشان داد.
برخی از کمک‌های نظامی
???+ موشک‌های زمین به زمین از نوع اسکاد
???? تانک تی-??
???+ تانک پیشرفته تی-??
?? فروند میگ-??
?? فروند میگ-??
?? فروند میگ-??
?? فروند میگ-??
? فروند هواپیمای سوخت رسان توپولف-??
??+ فروند سوخو-??
??+ فروند سوخو-??

همچنین در راستای کمکهای استراتژیک نظامی شوروی به عراق، تعدادی از کارشناسان موشکی شوروی در عراق حضور یافتند تا بتوانند برنامه موشکی بالستیک عراق را توسعه دهند. هیچیک از این کارشناسان عضو ارتش شوروی نبوده و از شرکتهای خصوصی طرف قرارداد با عراق به این کشور اعزام شده بودند. حضور این کارشناسان روسی تا سال ???? تداوم داشت.برنامه مشترک روسی-عراقی موشک‌های بالستیک عراق، برخلاف برنامه کره‌ای-ایرانی سپاه پاسداران با شکست روبرو شد و عراق هیچگاه نتوانست به تکنولوژی ساخت موشک‌های بالستیک دست پیدا کند. درخواست عراق از شوروی پس از شکست مذاکرات صدام حسین با کره شمالی برای تولید موشک‌های اسکاد انجام گرفت.




      


پس از انکه نیروی دریایی ایالات متحده از پروژه پهپاد RQ-6 Outrider  در سال 1998 خارج شد برای جایگزینی پهپادهای RQ-2 Pioneer خود نگاهش به سمت پهپادهای ترابری عمود برخواست ( VTUAV ) معطوف شد اما هر بی سرنشینیت وانایی خدمت بعنوان نسل جدید بی سرنشن های عمود پرواز این نیرو را نداشت چرا که نیروی دریایی از باگرد بی سرنشین جدید انتظارات خاصی داشت که برخی از این انتظارات چون ظرفیت ترابری 90 کیلوگرمی , برد 200 کیلومتری , مداومت پروازی 3 ساعته در ارتفاع 6 کیلومتری از سطح زمین و ... کار را برای شرکت های سازنده اندکی سخت می کرد.برای تامین این نیاز شرکت های گوناگونی اعلام امادگی کردند که از این میان تنها سه شرکت بعنوان گزینه هایی اصلی انتخاب شدند تا برای بدست اوردن قرارداد تولید پهپاد نیروی دریایی باهم به رقابت بپردازند.این سه فینالیست Bell, Sikorsky و تیم مشترکی از Teledyne Ryan و Schweizer Aircraft  بود. گرچه انتخاب پهپاد جدید با محدود کردن شرکت ها به 3 شرکت می بایست هرچه سریع تر نهایی میشد ولی انگار نیروی دریای در حال ارزیابی جدی طرح ها و نمونه های ارایه شده می بود بالاخره در بهار سال 2000 پهپاد Ryan-Schweizer به عنوان برنده انتخاب شد.پهپاد پیروز که با بدنه جدید مخزن حمل سوخت بزرگ و همچنین بهره مندی از سیستم های الکترونیکی جدید از بالگرد 330SP  مشتق شده بود RQ-8A Fire Scout  نامیده شد.نمونه اولیه این  بالگرد که در ازمایش های اولیه شرکت داده شده بود در سال 2000  برای نخستین بار پرواز به صورت مستقل را تجربه کرد و با مثبت ارزیابی شدن ازمایشات نخستین قراداد تولید اولیه با ارزش گذاری پایین برای Fire Scout در می 2001 منعقد شد و نخستین تولید این سری در سال 2002 انجام شد.

RQ-8A با طول 6.98 و ارتفاع 2.87 متری دارای وزن خالی 661 و حداکثر وزن 1200 کیلوگرم است. روتور 3پره این پهپاد به قطر8.38 متری بوسیله یک موتور توربوشافت 250- C20W به چرخش در می اید.واحد شناسایی این پهپاد از یک سنسور توپی شکل متحرک (به زیر دماغه ان توجه کنید) تشکیل می شود که دوربین های اپتیکی و فروسرخ به همراه فاصله یاب لیزری در درون این جایگاه قرار می گیرند.این پهپاد بوسیله یک دیتا لینک مشتق شده از پهپاد global hawk که در روی سر ان قرار دارد قابل کنترل است که این عامل سبب ایجاد خط دیدی به فاصله بیش از 280 کیلومتر برای ان شده است. سیستم کنترل زمینی این پهپاد علاوه بر نصب در کشتی برای استفاده تفنگداران دریایی ایالات متحده بر روی خودروهای هامر نیز قابل نصب است.Fire Scout  با مداومت پروازی 5 ساعته از بیشینه سرعت 231 کیلومتر بر ساعت برخوردار است.

در ژانویه 2006 یک پهپاد RQ-8A بر روی عرشه کشتی دوزیست USS Nashville نیروی دریایی امریکا که در این ازمایش با سرعت 27 km/h در نزدیکی سواحل مریلند در حال حرکت بود فرود امد. این برای نخستین بار بود که یک بالگرد بدون سرنشین بدون کنترل خلبان بر روی عرشه یک کشتی متحرک این نیرو فرود می امد.

گرچه پیشرفتهای در نظر گرفته شده در این پروژه رضایت بخش بود اما نیروی دریایی به این بهانه که RQ-8A پس از اتمام , قادر به تامین نیازهای این نیرو نیست در دسامبر سال 2001 بودجه تولید ان را قطع کرد.به هر حال برنامه ساخت ادامه پیدا کرد و شرکت گرومن نیز طیفی از اشکال بهبود یافته از ان را برای هر مشتری علاقه مند ارایه داد.همانگونه که بعدا مشخص شد ارتش ایالات متحده به طرح ارتقا یافته که RQ-8B نام داشت بسیارعلاقه مند شده بود به گونه ایی که در اواخر سال 2003 قراردادی را برای ساخت 7 نمونه ارزیابی با گرومن امضا کرد. در سال 2006 RQ-8B به MQ-8B تغییر پیدا کرد.

بر خلاف روتور 3تیغه RQ-8A , MQ-8B به منظور کاهش نویز و همچنین بهبود ظرفیت ترابری و بهبود عملکرد از یک پروانه اصلی 4 تیغه بهره می برد پیش تر نیز ایده استفاده از تبغه 4 پره در RQ-8A مورد ارزیابی قرار گرفته بود.
دوباله کوچک به دوطرف MQ-8B اضافه شده بود که از انان برای دو منظور ایرودینامیکی و همچینین حمل تسلیحاتی چون موشک Hellfire و بمب های هدایت لیزری Viper Strikeاستفاده می شود.این پهپاد با حمل غلاف های خاص توانایی تجهیز به سیستم تسلیحاتی کشنده دقیق پیشرفته (APKWS) و همچنین راکت های تهاجمی 70 م م را در غالب دو جایگاه 4 تایی پیدا می کند درهمین راستا در بهار 2005 دو راکت 70 م م mk-66 با موفقیت توسط این پهپاد شلیک شد.

ارتش ایالات متحده همچنین به استفاده از Fire Scout به عنوان حامل محموله  90 کیلوگرمی از تجهیزات اضطراری و رساندن انان به سربازان در میدان نبرد نیزعلاقمنداست.

ارتش علاقمند به خدمت درامدن ابن پهپاد توسط نیروی دریایی بود و با توجه به ارزیابی های مطلوب ارتش و همچنین معرفی نمونه Sea Scout MQ-8B که به صورت خاص برای نیروی دریایی ساخته شده بود سرانجام نیروی دریایی به استفاده از این بی سرنشین علاقه مند شود این علاقه مندی به حدی بود که قراردادی را مبنی بر به خدمت گرفتن 8 پهپاد برای انجام ارزیابی با شرکت گرومن منعقد کرد.گرچه نمونه های مورد استفاده ارتش و نیروی دریایی از لحاظ ظاهری هیچ گونه تفاوتی نداشتند ولی نمونه مورد استفاده نیروی دریایی از یک دوربین تصویربرداری فروسرخ FLIR و سیستم کاشف هدف AN/AAQ-22D BriteStar II به همراه سنسورهای الکترواپتیک/فروسرخ با نقش دهنده /فاصله یاب لیزری بهره می برد در حالی که نمونه مورد استفاده در ارتش علاوه بر سنسورهای الکترواپتیک/فروسرخ و نقش دهنده و فاصله یاب لیزری به یک رادار تاکتیکی نقشه برداری مصنوعی از سطح زمین  TSAR که با قدرت تفکیک بالا توانایی تشخیص اهداف متحرک از ساکن را دراست تجهیز می بود. علاوه بر رادار TSAR/MTI این پهپاد به سیستم هایی چون سستم تشخیص میدان مین وشناسایی هدف,نظارت هوابرد ASTAMIDS , سیستم رادیویی تاکتیکی مشترک 4 کاناله و همچنین یک پکیج سیگنال های اطلاعاتی (SIGINT) نیز مجهز است .برای هدایت هر دو نمونه نیز از یک دیتا لینک مشترک تاکتیکی استفاده می شود.

در ژاتویه2010 ارتش ایالات متحده به سبب یک سری کاهش هزینه , پیچیدگی بسیار طرح و همچنین یافتن پهپادی ساده تر برای تامین نیاز خود به حضور خود در این طرح پایان داد و با کنار کشیدن خود نیروی دریایی را به عنوان تنها متقاضی استفاده از این پهپاد باقی گذاشت.

در اوریل 2006 تولید بدنه های ازمایش پروازی در محل تولید بی سرنشین های کارخانه نورثروپ گرومن در Moss Point, Mississippi اغاز شد و در هجدهم دسامبر همان سال نخستین ازمایش پروازی MQ-8B درNAS Patuxent River انجام شد و با وجودجریان داشتن ازمایشات پروازی نیروی دریایی به تولید اولیه با ارزش گذاری پایین تایید داشت.هواگردهای تولیدی به احتمال زیاد در کشتیهای نسل(Littoral Combat Ships (LCS نیروی دریایی مورد استفاده قرار خواهند گرفت. حضور MQ-8B در کشتی های کلاس LCS یک توانایی کلیدی در نبردهای سطحی و زیر سطحی برای این شناورها خواهند بود. در فوریه 2008 نیروی دریایی اعلام کرد که تا قبل از دست یافتن به کشتی های جنگ ساحلی LCS در نظر دارد که این پهپاد ها را با کشتی های دیگری یک پارچه سازد و به علت تغییر در برنامه توسعه LCS نیروی دریایی تصمیم به ارزیابی عملیاتی (OpEval) این پهپاد را بر روی (USS McInerney (FFG-8 گرفت .به دنبال برنامه ازمایشاتFire Scout  در پاییز 2008 ازمایشات و بررسی های فنی پهپاد FFG - 8 اغاز شد و در تابستان 2009 OpEval انجام شد .
MQ-8Bپس از پشت سر گذاشتن ازمایش نهایی پروازی در شرایط نا ارام دریایی و در وضعیت باد سرانجام پس از طی یک دوره چندین ساله به خدمت نیروی دریایی درامد و در سپتامبر 2009 در USS McInerneyبه طور رسمی وارد خدمت شد.




      

 

سقوط یک فروند هواپیمای راداری امریکا در دریای عمان
به گزارش خبرگزاری فرانسه از منامه ، ناوگان پنجم امریکا مستقر در بحرین در بیانیه ای اعلام کرد یک فروند هواپیمای راداری امریکا چهارشنبه در دریای عمان سقوط کرد و سه تن از خدمه ان نجات یافتند در حالی که جستجوها برای یافتن خدمه چهارم این هواپیما ادامه دارد.
هواپیما ازنوع E-2C مربوط به ناو هواپیمابر دوایت ایزنهاور بوده است




      




گروه صنایع هوایی و فضایی اروپا ای اِی دی اس EADS روز چهارشنبه از دولتهای فرانسه، اسپانیا و آلمان خواست برای ادامه برنامه خود درباره هواپیمای بدون خلبان نظارتی تالاریون Talarion بعد از فصل تابستان متعهد شوند.

استفان زولر مسئول شاخه دفاعی و امنیتی صنایع هوایی و فضایی اروپا در یک کنفرانس مطبوعاتی در مقر این بخش در حومه مونیخ گفت: این گروه آماده است در صورت تعهد این کشورها توسعه این برنامه را که هم اکنون هزینه‌های مالی آن را خودش به عهده دارد، ادامه دهد.
فرانسه، آلمان و اسپانیا در سال دو هزار و هفت از گروه هوایی و فضایی اروپا خواستند درباره کاهش خطرات هواپیمای بدون خلبان نظارتی (با ارتفاع متوسط - استقامت طولانی) مطالعه کند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه از مونیخ،
طرح تالاریون که نخستین نمونه های آن قرار است دو هزار و شانزده - دو هزار و هفده تحویل شود، با هواپیماهای بدون خلبان آمریکا که تاکنون ساخته شده است و دیگر طرح های اروپایی رقابت می کند.






      

سامانه موشکی کورنت E  تولید دفتر طراحی طولا در روسیه یک سامانه هدایت نیمه خودکار با هدایت پرتو لیزری است که بیشترین برد را در بین دیگر موشکها با حد اکثر 5500 متر دارد و چون بیشتر تانکها با برد تسلیحاتی حد اکثر 3500 متر ان هم در مقابل اهدافی که قابل رویت هستند به تنهایی قادر به عکس العمل در مقابل این سلاح نیستند.
به ادعای منابع روسی سر جنگی این موشک قادر به نفوذ در ذرههایی فولادی به قطر 600 میلیمتر ودر تاسیسات بتونی به قطر 4500 میلیمتر هست و هیچ ذرهی قادر به مقابله با ان نیست.
عمده ترین ایراد این سلاح نداشتن توانایی شلیک کن فراموش کن هست که به علت وزن زیاد ان محل اختفای ان قابل کشف ونابودیست و برای حل این مشکل از خودروهای ذرهی مانند bmp برای حمل ان استفاده میشود.










      








رسانه های هند روز سه شنبه اعلام کردند نیروی هوایی این کشور در سالهای آینده یک موشک کروز هوا به زمین مافوق صوت تولید خواهد کرد.
روزنامه ایندین اکسپرس در شماره امروز خود به نقل از یکی از منابع بلندپایه وزارت دفاع این کشور نوشت دولت هند هفته پیش با شرکت هوافضای براهموس که سازنده موشکهای کروز است قرارداد امضا کرد و موشک کروز جدید موسوم به براهموس در چند سال آینده به ناوگان نیروی هوایی هند خواهد پیوست.
این منبع گفت با مجهز شدن جنگنده های پیشرفته سوخو- سی Su-30 نیروی هوایی هند به موشکهای کروز براهموس که برد آنها به دویست و نود کیلومتر می رسد،‌ این جنگنده ها قابلیت حملات دقیق در فواصل دور را خواهند داشت.
پایگاه اینترنتی خبرگزاری شینهوا اعلام کرد یک مقام نیروی هوایی هند اعلام کرد این کشور چند نوع موشک هوا به هوا و موشک هوا به زمین پریتهویPrithvi را در اختیار دارد اما فاقد موشکهای کروز دور برد بسیار پیشرفته است. این نخستین بار است که نیروی هوایی هند موشک کروز براهموس تولید می کند.




      
   1   2      >




+ پرتاب موفقیت آمیز موشک سجیل 2 با فناوری پیشرفته



+ سلام. بازدید وزیر دفاع ار کاکپیت اف-16 ونزوئلا یا علی