رمینگتون 870 توسط کارخانه رمینگتون امریکا در سال 1950 معرفی گردید و بسرعت به یکی از محبوب ترین ShotGun های زمان خود مبدل شد. این سلاح در سال 1960 عملیاتی شده و اولین بار توسط پلیس ایالات متحده بعنوان سلاح نیروهای مخصوص و پلیس ضد شورش برگزیده شد.
خوش دست بودن این اسلحه موجب گردید که از همتایان قبلی خود (Winchester1200&Mossberg590) سبقت گرفته و در سال 1970توسط ارتش ایالات متحده خریداری شده و هزار قبضه از آن در اختیار نیروی دریایی امریکا قرار گیرد. همانطور که میدانید سلاحهای ShotGun دارای یک مخزن برای ذخیره گلوله هستند.این مخزن به موازات لوله اصلی و در زیر سلاح قرار گرفته و گنجایش 7 یا 8 گلوله به بالا (بسته به مدل و طول سلاح) را دارد.
روش کار در این سلاح به این صورت است که ابتدا گلنگدن اسلحه که با روکش چوبی یا پلاستیکی پوشیده شده است را از زیر لوله با فشار دست به سمت خود کشیده و در این حالت گلنگدن بصورت باز و ثابت می ماند.سپس تعدادی فشنگ ( بسته به گنجایش مخزن) را از محل پوکه پران یکی یکی درون مخزن قرار می دهیم و پس از پر شدن ظرفیت سلاح گلنگدن را با فشار دست به جلو هول داده و با تکرار این وضعیت سلاح را مسلح می کنیم.
گلوله های این سلاح از انواع مختلف میباشد.معروف ترین آنها در کشور ما اصطلاحا چارپاره نامیده می شوند ولی گلوله های متنوعی که محتوی تعداد زیادی ساچمه یا محتوی یک تکه فلز با اشکال نامنظم و همچنین گلوله های مخصوص میباشند نیز در این سلاح استفاده می شوند. البته گلوله های محتوی ساچمه های کئوچویی یا پلاستیکی که نوعا غیر کشنده هستند نیز توسط پلیس ضد شورش استفاده می شود.
نسل جدید رمینگتون با عنوان M870 نیز در سالهای اخیر تولید شده که یک اسلحه ShotGun مخصوص نبردهای کلاسیک بوده ودر اختیار بسیاری از ارتشهای دنیا قرار دارد. مدل های جدید این سلاح قابلیت های مختلفی دارد که از جمله این قابلیت ها میتوان به تعویض مخزن گلوله ها-نصب درجه نشانه روی-نصب لایتر-حذف قنداق و امکان نصب مدل کوچکتر این سلاح در زیر تفنگهای کارابینM4 و M16 نام برد و مدلهای حرفه ای این سلاح گنجایش 18 فشنگ را نیز دارا هستند.
البته همانطور که میدانید تعویض مخزن این سلاح به دو منظور انجام می شود1-کاهش وزن سلاح-2-امکان حمل گلوله های بیشتر.
عمل نشانه روی در این سلاح تقریبا بی معنی است چرا که معمولا گلوله های این سلاح محتوی تعداد زیادی ساچمه- چارپاره یا تکه های نامنظم فلزی است و بصورت دسته ای به سمت هدف حرکت می کنند ولی به رحال در برخی از مدلهای این سلاح یک مگسک کوچک در جلو و یک سایت چشمی ابتدایی نیز در انتهای لوله نصب شده است. سابقه خدمت این سلاح در نیروی پلیس ایران به سالهای 1356 باز می گردد که در آنزمان کمیته مشترک شهربانی وقت بدنبال سلاحی پرقدرت برای سرکوب انقلابیون بود و به همین علت اقدام به خریداری این سلاح نمودند.
در سالهای پس از انقلاب استقبال چندانی از این سلاح در قبل و بعد از ادغام نیروی انتظامی نشد و مدلهای موجود این سلاح بیشتر برای آموزش و در نمایشگاهها استفاده و به ندرت عملیاتی شد. در سالهای اخیر و با توجه به استفاده از آخرین تکنیک های پلیسی این سلاح مورد توجه یگانهای ویژه نیروی انتظامی قرار گرفته و در برخی از رژه ها و رزمایشها در دستان پرتوان پرسنل زحمت کش نیروی انتظامی دیده شده است.
