اولین ماهواره ایرانی موسوم به "امید" در جو سوخت و سپس تکه هایی از آن در مناطق جنوبی آرژانتین در وساحل جنوبی آن بر زمین افتاد. بقایای موشک "سفیر" که موشک مذکور را به فضا برده بود هنوز هم در مدار نزدیک زمین در حال گردش است.
به گزار ش«ریا نووستی»، این مطلب را پایگاه Spaceweather.com به نقل از منابعی از فرماندهی مشترک استراتژیکی آمریکا گزارش می دهد.
یادآوری می کنیم که "امید" در ماه فوریه سال جاری به مدار فرستاده شد.
عملا این اولین ماهواره ایرانی نیست: اولین ماهواره ایرانی به نام Sinah-1 طراحی شد و همراه با "روس کاسموس" به فضا پرتاب شد. تفاوت ماهواره جدید در آنست که موشک حامل آن نیز در ایران تولید شده است. این ماهواره در مداری بیضوی با حضیض 250 کیلومتر و اوج حدود 500 کیلومتر در فضا قرار گرفته بود. وزن ماهواره "امید" حدود 27 کیلوگرم بود، ماهواره‌بر "سفیر 2" که امید را به فضا برد حدود 26 تن وزن داشته و دارای 22 متر طول و 125 سانتی متر قطر بود.
قابل ذکر است که ایران در چارچوب برنامه فضایی خود در آینده نزدیک قصد دارد که موشک "کاوشگر-3" و "کاوشگر-4" که حامل جانوران خواهند بود را به فضا پرتاب کند.
اولین پرتاب موشک ایرانی به فضا مورخ 4 فوریه سال 2008 میلادی باعث نگرانی در غرب و روسیه شد چرا که به اعتقاد کارشناسان این بدان معناست که تهران به ساخت موشک بالستیک دوربرد نزدیک می شود. تاریخ 26 ماه نوامبر سال 2008راکت"کاوش- 2" به فضا پرتاب شد و با انجام ماموریت خود با چتر مخصوص به زمین بازگشت. این دومین راکت در تاریخ ایران بود که به فضا پرتاب شد.
پرتاب راکت "کاوش" با اهداف ثبت و ارسال صحیح داده های محیطی ارسال صحیح و به موقع فرامین جدایش موتور و محموله و عملکرد صحیح سیستم بازیابی صورت پذیرفت که نتایج حاصله در طول مدت حضور در فضا با اهداف مورد نظر منطبق بود. راکت "کاوش- 2 " دارای سه بخش عمده شامل مجموعه حامل، مجموعه آزمایشگاه فضایی و مجموعه بازیابی است.
جامعه جهانی نگران است که تهران تحت پوشش برنامه های اتمی ملی و موشکی تلاش دارد که سلاح هسته ای و ابزار انتقال آن را تولید کند. اما مقامات ایرانی اعلام کرده اند که برنامه فضایی این کشور صرفا ماهیت صلح آمیز داشته و در راه اهداف علمی-پژوهشی صورت می گیرد.
